Onze Tarantino Top 10: de films van de meester gerankt

10 - Death Proof (2007)

Elke regisseur heeft wel eens een mindere film, zelfs Quentin Tarantino. Daarvan is Death Proof het teleurstellende bewijs. Een echte baggerfilm is het nou ook weer niet, maar vergeleken met alle andere films van deze babbelzieke filmmaker met een voorliefde voor geweld verbleekt deze tweede helft van Grindhouse gewoon. Om het in voetbaltermen te zeggen is Death Proof zeg maar de Kasper Dolberg van het stel.

9 - Jackie Brown (1997)

Ook al liepen critici juichend weg met deze derde film, voor de gemiddelde filmkijker valt er in deze toch wel erg trage opvolger van Pulp Fiction niet zoveel te genieten als in andere Tarantino-films. Robert De Niro heeft wel een geweldige rol als de oliedomme crimineel Louis Gara, en zijn “liefdesscène” met Bridget Fonda's Melanie is hilarisch, maar verder is er weinig wat echt blijft hangen.

8 - The Hateful Eight (2015)

Net als Jackie Brown is dit een Tarantino-film waar de meningen over verdeeld zijn; de één vindt dat de filmmaker met deze ijskoude western weer met succes teruggrijpt naar zijn oudere werk, de ander vindt dat hij juist in herhaling begint te vallen. Toegegeven, de claustrofobische setting van The Hateful Eight doet wel erg denken aan Reservoir Dogs, maar is dat niet een gevalletje van beter goed (van zichzelf) gejat dan slecht bedacht? En door de jaren heen hebben andere filmmakers zoveel van QT afgekeken dat hij toch zeker wel iets van zichzelf mag kopiëren?

7 - Once Upon a Time... in Hollywood (2019)

Hij is pas net uit maar ook deze nieuwste Tarantino zou wel eens voor verdeelde meningen kunnen zorgen, wat niet wegneemt dat het hoe dan ook een ab-so-lu-te must-see is. De filmmaker neemt net als in Jackie Brown de tijd voor zijn personages, en aangezien zijn film een weemoedig eerbetoon is aan een vervlogen Hollywood zullen een hoop verwijzingen over de hoofden van veel kijkers heengaan. Hoofdrolspelers Leonardo DiCaprio, Margot Robbie en vooral Brad Pitt spetteren echter alledrie van het scherm, waardoor er ook voor minder geoefende filmkijkers genoeg te genieten valt.

6 - Django Unchained (2012)

Na Inglourous Basterds met het trage middenstuk maakte Tarantino deze keiharde wraakfilm waarin het tempo wel de hele film door hoog ligt. Vooraf was het de vraag of Jamie Foxx genoeg in huis zou hebben om zich als hoofdrolspeler in een Tarantino-film staande te houden tegenover Waltz, DiCaprio en Jackson, maar hij doet het verdomd goed als de titelheld. Enig minpuntje van Django Unchained is dat de Mandingo-worstelscène wel erg afgrijselijk is, maar wie deze scène te heftig vond kan zich wellicht troosten met de gedachte dat dit soort slavengevechten op leven en dood vermoedelijk nooit hebben plaatsgevonden. Nu weer tijd voor wat luchtigs: de geweldige Django-parodie Djesus Uncrossed van Saturday Night Live, met een hoofdrol voor Christoph Waltz!

5 - Kill Bill: Vol. 1 (2003)

Deze snoeiharde martial arts wraakfilm is een vreemde eend in de bijt; minder verhaal en minder dialoog dan we gewend zijn dan van deze regisseur die het vaak juist van zijn gevatte teksten moet hebben. In de plaats daarvan is er vooral actie. Heel veel hele harde actie. Uma Thurman draagt de film met verve en haar personage The Bride kan zich qua coolheid moeiteloos meten met alle Schwarzeneggers, Stallones en John McClains van deze wereld. Geen wonder dat we haar één van de allerstoerste actievrouwen ooit vinden.

4 - Kill Bill: Vol. 2 (2004)

Juist omdat Kill Bill: Volume 2 in zowat alle opzichten superieur is aan Volume 1 verdient 'ie het om als een aparte film mee te tellen in het oeuvre van Tarantino. Jammer dan als zijn plan om te stoppen met tien films daarmee in het water valt. Waar Kill Bill Volume 1 één groot martial arts slachtfestijn was bevat Kill Bill: Volume 2 veel meer spanning en veel meer gevatte dialogen. Ook is het meer een western waar het eerst deel absoluut een martial arts-film was, en dat genre lijkt Tarantino toch beter te liggen.

3 - Inglourious Basterds

Ook al zakt deze oorlogsfilm in het midden een paar keer goed in met enkele veel te langdradige en saaie scènes, de hoogtepunten van Inglourious Basterds maken dit meer dan goed. Die horen namelijk tot Tarantino’s allerbeste werk. De superspannende openingsscène bijvoorbeeld, waarin we voor het eerst kennismaken met Nazi-hunter Hans Landa. De voor deze film volslagen onbekende Christoph Waltz won voor zijn rol zowat alle awards die er maar te winnen zijn, en dat is volkomen terecht.

2 - Reservoir Dogs (1992)

Nog steeds één van de meest overrompelende debuutfilms ooit gemaakt, en tevens één van de beste heist-films. En dan bevat 'ie ook nog een paar van de lekkerste nummers van alle Tarantino-films. Reservoir Dogs is loeispannend, beklemmend, bizar gewelddadig, en op sommige momenten ook nog ontzettend grappig. En dat terwijl deze moderne klassieker voor Hollywood-begrippen voor een habbekrats is opgenomen.

1 - Pulp Fiction (1994)

Stiekem hoopten we dat Once Upon a Time... in Hollywood nét zo goed zou worden als Pulp Fiction, zeker omdat Tarantino er zelf naar leek te hinten dat deze nieuwe film zijn meesterwerk zou worden. Maar hoe vet OUATIH (ja we blijven niet tikken) ook is, ook dit keer heeft hij weer niet het belachelijk hoge niveau weten te halen van zijn niet te evenaren kraker uit 1994. Deze maffe mix van misdaad, komedie en film noir gooide de filmwereld overhoop en die zou hierna nooit meer hetzelfde zijn.

Misschien was Pulp Fiction een toevalstreffer, of misschien was deze grotendeels in Amsterdam geschreven film zo goed omdat Tarantino aan zijn film werkte in een stad die hem op de juiste wijze inspireerde. Het verhaal wil dat de regisseur na het succes van Reservoir Dogs gek werd van alle media-heisa en een keldertje huurde in of nabij de Jordaan, waar hij in alle rust aan zijn opvolger werkte - en waar zelfs zijn agent hem niet kon bereiken in dit tijdperk zonder mobieltjes. Daarna kwam de filmmaker nog vele malen naar Amsterdam, maar niet om te schrijven; meestal verbleef hij in onze hoofdstad om zich een weekend lang in het Americain op te sluiten met allemaal van de Cultvideotheek gehuurde films. Misschien moet Tarantino gewoon opnieuw op zijn gemak in Amsterdam komen schrijven, en wordt zijn volgende film net zo goed als Pulp Fiction.