Michael J. Fox blikt in Still terug op bewogen leven: ‘Schokkend om opnames te zien’

Parkinson, een aandoening waarbij hersencellen afsterven waardoor patiënten steeds minder controle hebben over hun lichaamsbeweging, zette het leven van de acteur volledig op z’n kop. Toch wil hij het in documentaire Still: A Michael J. Fox Movie niet alleen over zijn ziekte hebben. Daarvoor is alles wat er vóór de diagnose met hem gebeurde een te waanzinnig verhaal, lacht de acteur. “Ik was het kleine mannetje dat geen date kon krijgen op de middelbare school en een paar jaar later was ik, ik kan het niet anders beschrijven, de grootste ster ter wereld”, blikt Fox terug op die tijd. Zijn eerste rol was een gelukkige bijkomstigheid van zijn kleine postuur. De Canadese publieke omroep was op zoek naar een acteur van rond de twaalf voor een rol in serie Leo and Me. Fox kon als zestienjarige prima voor die leeftijd door én mocht meer uren op de set draaien dan jongere kindacteurs. Hij werd gecast en had het acteervirus te pakken. Drie jaar later vertrok hij naar Los Angeles om zijn geluk te beproeven in Hollywood. 

Schokkend

Dat geluk kwam niet meteen. Fox vertelt in Still dat hij na een tijdje zijn meubels moest verkopen om boodschappen te kunnen doen. Hij had nog één stoel staan toen hij in 1982 een rol scoorde in Family Ties. Die serie ging over een voormalig hippiestel dat nu met hun drie tieners een traditioneler leven leidde. Eigenlijk zou de sitcom meer om de ouders hebben gedraaid, maar Fox stal de show als Alex P. Keaton, de conservatieve zoon des huizes. Studiobazen zagen zijn talent en al snel lag het script van Back to the Future op de deurmat van de acteur.

“Ik heb alles te danken aan Alex Keaton en Marty McFly”, zegt hij over zijn alter ego’s van toen. Niet dat het makkelijk was de twee rollen te combineren: Fox wilde Back to the Future per se doen maar kon niet onder zijn contract bij Family Ties uit. Daardoor had hij maandenlang twee banen: overdag stond hij op de set van Family Ties, aan het eind van de dag wisselde hij de attachékoffer van Alex Keaton in voor het skateboard van Marty McFly en reisde tot diep in de nacht terug naar de toekomst.

Still-regisseur Davis Guggenheim, die eerder onder meer docu’s An Inconvenient Truth en He Named Me Malala maakte, illustreert die periode en andere momenten waarop de docu terugblikt met een flinke dosis fragmenten uit het werk van Fox, hier en daar opgevuld met een reconstructie en oude interviews. “Ik wilde een documentaire maken die voelde als een jaren 80-film”, legt Guggenheim uit. “Het moest groots worden, fun, en met uitgesproken muziek. Ik wil mensen meenemen op een avontuur zoals films uit die tijd dat ook deden.”

Moeilijke momenten

Die fun is er zeker in Still, maar ook de ziekte van Parkinson is nooit ver weg. De camera’s blijven draaien als Fox tijdens interviews medicatie moet innemen om het trillen en andere verschijnselen te beperken. Op meerdere momenten wanneer het docuteam hem volgt valt de acteur. Ook ruim 30 jaar na zijn diagnose was het voor Fox soms wat onwerkelijk die beelden terug te zien. “Ik zie mezelf normaal gesproken natuurlijk niet de hele tijd. Ik weet dat mijn gezicht minder expressie heeft, dat dat soms zelfs helemaal weg is, maar het was best schokkend om dat op opnames terug te zien. Niet dat ik het erg vind om die beelden te delen hoor, maar ik ben me er gewoon niet altijd van bewust hoe ik eruitzie.”

De moeilijkere momenten in de docu, en in het leven, pakt Fox aan met veel humor. “Dat is iets dat ik bewust doe; ik zoek altijd de grappige kant van iets op. Het is makkelijk om in een tragische situatie bij de pakken neer te gaan zitten. Het is lastiger, maar zoveel bevredigender, om de humor te vinden.” Dat, en de steun van zijn vrouw en vier volwassen kinderen, zorgen ervoor dat Fox een uiterst positief mens is gebleven. “Als iets uit deze docu duidelijk wordt, dan is het wel hoe gezegend ik ben. Ik heb zo’n succes gehad, ik heb zoveel geluk gevonden binnen mijn gezin. Mijn leven is fucking geweldig en ik geniet er elke dag van.”

Foundation 

Fox richtte in 2000 de Michael J. Fox Foundation for Parkinson’s Research op. Het frustreert hem soms dat de stichting nog steeds nodig is. “Ik had gehoopt dat we op dit punt klaar zouden zijn en iets tegen Parkinson zouden hebben, maar wetenschappelijk onderzoek heeft tijd nodig. We werken toe naar een situatie waarin we kunnen zien wie er risico loopt, en het dan kunnen voorkomen.” De acteur heeft zich erbij neergelegd dat dat hemzelf niet meer gaat helpen. “Ik heb iets kunnen bijdragen, dat is voor mij voldoening genoeg.”

De documentaire Still is vanaf 12 mei te zien via Apple TV+. Als je een abo op deze streamingservice wilt afsluiten, dan zijn dít de titels die je zeker even moet checken!

Dit verhaal verscheen eerder in Veronica Superguide. Nooit meer iets missen? Sluit dan snel een voordelig abonnement af!