De macht van Marvel: niet altijd rozengeur en maneschijn

Lekker cashen

De invloed van de Marvel-studio liet zich al bij de introductie gelden. Terwijl hun eerste project Iron Man (2008) in de steigers stond, was er gekonkel over het casten van hoofdrolspeler Robert Downey Jr. Opperbaas Kevin Feige, die als voornaamste doel had om de lancering van zijn eerste Marvel-project vlekkeloos te laten verlopen, vond Downey een enorm risico. “Ten tijde van de voorbereidingen was Downey nog bezig met het zuiveren van zijn naam”, vertelde Feige jaren later. “Hij had voor het grote publiek nog steeds de status van ‘drugsgebruiker en bajesklant’. Bovendien had niemand hem ooit als actiester gezien.” Maar regisseur Jon Favreau wist de gevallen ster tóch binnen te loodsen. De rest is geschiedenis. Met Robert Downey kreeg Marvel zijn gewenste start en hijzelf zat gebeiteld. Door handige contracten en deelwinsten heeft Downey inmiddels al ruim 400 miljoen euro opgestreken.

De juiste Thor

Dat Marvel als een katapult kan werken, weet inmiddels ook Avengers-collega Chris Hemsworth, die als Thor niet meer weg te denken is. Maar noem eens één film die Hemsworth maakte vóórdat hij met zijn hamer mocht zwaaien? Alleen fans van de Australische soapserie Home and Away zouden daar misschien antwoord op kunnen geven. Al zullen die zich vooral zijn deelname aan de Australische Dancing With the Stars herinneren, Zijn chachacha was een afknapper voor de headhunters bij Marvel: “Chris’ auditie voor Thor was best goed, maar toen we hem googelden en stuitten op zijn dansperformances, wilden we bijna voor een andere Thor gaan. Marvel-fans zouden hem nooit accepteren.” Dat pakte gelukkig anders uit.

Carrièreswitch

Comebacks en carrièreduwtjes zijn er genoeg in het Marvel-universum, maar de studio kan ook een handje helpen in het ombuigen van een loopbaan. Neem Paul Rudd, die deze maand als Ant-Man in Ant-Man and the Wasp: Quantumania zijn vergrotende en verkleinende krachten laat zien. Althans, dat doet het kostuum van Ant-Man, want zelf is het personage wat ‘gewoontjes’. Gevreesd werd zelfs dat Ant-Man té gewoontjes zou worden toen ‘boy next door’ Rudd als serieuze optie werd gezien voor het vertolken van de superheld. “Gaat het publiek me wel accepteren?” vreesde Rudd destijds. “Ik werd door collega’s al uitgelachen, omdat ik in de films met mieren moest communiceren.” Rudd stond eigenlijk vooral bekend om zijn romantische komedies zoals This is 40 en Forgetting Sarah Marshall. Dankzij Marvel is Rudd de belichaming van de coole mierenfluisteraar, en alles wat vóór Ant-Man uitkwam, bestaat eigenlijk niet in de koppies van generatie Z. 

Even afstoffen

De macht van Marvel gaat nóg verder. De studio is ook een meester in het afstoffen van carrières. In veel gevallen belanden de 60-plussers uit Hollywood in gezapige speelfilms, waar de pit er toch een beetje uit is. Zo niet als er Marvel op je cv staat. Michael Douglas (inmiddels 78) speelde vlak voor zijn entree in Ant-Man een onsympathiek figuur in de middelmatige komedie And So it Goes (2014), maar nadat hij tekende voor meesterbrein Hank Pym in Ant-Man, durfden we de senior Basic Instinct-acteur ineens ‘hip’ te noemen. 

Die verhipping lukte ook goed voor tegenspeelster Michelle Pfeiffer (64). Zij was vóór Ant-Man op een lastig keerpunt beland. “Dat moment waarop je geen jonge vrouw meer kunt spelen, maar ook niet oud genoeg bent om de oma te spelen”, vertelde ze tegen de pers. Een heel nieuwe generatie omarmt nu het Scarface-icoon als de originele Wasp uit het Marvel-universum. Ze mocht daarna opdraven als slechterik in Disney’s Maleficent. Cooler wordt het niet, en zeker niet vlak voor de pensioenleeftijd.

Weg met die acteur

Is de macht van Marvel nou altijd rozengeur en maneschijn voor onze superhelden? Nou nee, vraag maar aan Hulk-vertolker Edward Norton. Hij botste zó heftig met de makers, dat hij ingeruild werd voor Mark Ruffalo. Norton liep een deuk op in zijn ego en portemonnee, maar herpakte zich weer uitstekend in Birdman en onlangs in Glass Onion: A Knives Out Mystery.

Marvel was nog harder voor Terrence Howard, die in Iron Man (2008) Tony Starks beste vriend James ‘War Machine’ Rhodes speelde. Howard werd plotsklaps vervangen door Don Cheadle omdat hij weigerde een deel van zijn salaris in te leveren voor de sequel. De Hustle & Flow-acteur liep miljoenen mis. Inmiddels heeft hij aangekondigd niet meer te willen acteren. Het meeste medelijden hebben we wel met Emma Fuhrmann, die in Avengers: Endgame de dochter van Ant-Man, Cassie Lang, speelde.

In Quantumania is ze plotseling vervangen door Kathryn Newton. De redenen blijven vaag, maar insiders fluisteren dat Newton al wat grotere titels op haar naam heeft staan (Pokemon: Detective Pikachu) en daardoor een herkenbaar figuur zal zijn in latere delen uit het Marvel-universum. Ondertussen heeft Fuhrmann geen enkele film op de planning staan en tweette ze kort na de bekendmaking dat ze “hoopt dat er nog iets anders in het verschiet ligt binnen de MCU.” Misschien drijft dat dan wel weer de waarde op van haar handtekeningen, mocht ze ooit willen aanschuiven bij de panels van Comic Con of andere filmbeurzen met hoog Marvel-nerdgehalte. Dat is óók de macht van Marvel.

Tekst: Ruben van Eijl

Ant-Man and the Wasp: Quantumania draait vanaf 15 februari in de bioscoop.

Dit verhaal verscheen eerder in Veronica Superguide. Nooit meer iets missen? Sluit dan snel een voordelig abonnement af!