7 films die millennials een jeugdtrauma bezorgden

Er wordt veel gezeurd op de ‘millennial’-generatie, met name door oudere mensen die vinden dat ze er een potje van maken. Dat is niet helemaal terecht, maar zelfs al wás het zo, dan verdient deze generatie een béétje krediet. Jonge kijkertjes kregen in hun prille jeugd al de bizarste beelden te zien.

Mama! Papa!

Platvoet En Zijn Vriendjes, The Lion King

Platvoet, Simba, Bambi en nog véél meer kinderhelden hebben minstens één ding gemeen: hun vader of moeder komt op gewelddadige wijze om het leven. Volwassen kijkers worden daar een beetje verdrietig van, maar de breinen van kleine kinderen ontploffen zo’n beetje bij die gedachte. Ze kunnen de realiteit nog niet altijd goed van fantasie onderscheiden, en daarnaast raken ze veel sneller overstuur. Het is geen toeval dat veel kids de Lion King-versie uit 1994 niet trokken, en dat was dan nog een gekuiste versie!

Het klopt dat kinderen voorzichtig kunnen wennen aan narigheid door het kijken van films, maar dat betekent niet dat alle ouders dan maar meteen dood moeten! We kijken naar jou, Disney!

Konijntjes!

Watership Down

Als kinderen van één ding houden, dan zijn het wel lieve konijntjes. Watership Down (1979) is een schitterende animatiefilm, maar veel kids in de jaren 80 zagen hem eigenlijk toen ze te jong waren. Onder de lijzige, troostende klanken van Art Garfunkel (Bright Eyes) schieten jagers konijntjes aan flarden, bijten ze elkaar de strot af en komen de wiebelstaartjes vast te zitten in wrede vallen.

Zelfs het einde is in het gunstigste geval bitterzoet. Het oude konijn Hazel (John Hurt) wordt opgehaald door het Zwarte Konijn, de konijnengod die vraagt of Hazel eigenlijk niet dood wil. Zodra het Zwarte Konijn Hazel belooft dat zijn nakomelingen zullen overleven, huppelt het bejaarde konijn zij aan zij met zijn nieuwe vriend richting het einde.

Nogmaals, Watership Down is schitterend, maar ook voer voor nachtmerries. Iedereen had deze film ook op video, op de een of andere manier! Afgesproken werk van ouders?

Pennywise

It

In de vroege jaren 90 beheerste Pennywise de dansende clown zo’n beetje elk schoolplein. ‘Heb je It gezien?’ Pennywise dodelijke fratsen waren natuurlijk veel te eng voor basisscholieren, maar niemand wilde dat in die jaren toegeven!

Er wordt wel eens gezegd dat millennials er maar op los leven, maar vind je het gek als je hier op de basisschool mee geconfronteerd wordt? Tegenwoordig liggen we natuurlijk niet meer wakker van een horrorclown meer of minder. Pennywise zelf blijft er nuchter onder en krijgt waarschijnlijk nóg een film!

Haai!

Jaws

‘Deze film is spannend, maar ik denk dat je het wel durft!’ Dit onschuldige zinnetje vormt de inleiding tot menig millennial-trauma. Waar Pennywise eng, maar onmogelijk was, gold dat niet voor de reuzenhaai uit Jaws!

‘Jaws zit toch niet in de zee/WC/het zwembad/mijn kamer/doucheputje/bijkeuken/de sloot/de zolder/het kanaal/de gootsteen/de afwasteil? Toch? TOCH?’

Ik smelt!

Who Framed Roger Rabbit?

Vóór Warner Bros. klaar was om de beste film ooit te produceren (Space Jam), werd er proefgedraaid met Who Framed Roger Rabbit? In deze live-action/animatiefilm jaagt een nemen rechter op ontsnapte toons, om ze te dippen in oplosmiddel. Judge Doom gooit meteen een schattig schoentje in dit giftige goedje. En dus zagen we in deze kinderfilm een piepend schoentje op pijnlijke wijze sterven.

Doom valt ten tenslotte zelf ook ten prooi aan deze ‘dip’, en krijgt zijn verdiende loon.

Tenminste, voor zover we dat konden zien tussen onze zilte tranen van angst door. Wat dat betreft staat de apotheose van Raiders Of The Lost Ark (‘Leuk! Een avonturenfilm voor het hele gezin!’) ook nog in onze ziel gegraveerd.

Artaaaax!

The NeverEnding Story

Dankzij het derde seizoen van Stranger Things is The NeverEnding Story weer helemaal hip! Enerzijds terecht, want het fantasievolle avontuur over een duisternis die een sprookjeswereld probeert te verzwelgen is nog steeds schitterend om te zien.

Maar…

Aan het begin van de film rijdt de jonge held Atreyu (Noah Hathaway) op zijn trouwe paard Artax door het Moeras Van Verdriet. Atreyu zelf heeft een magisch amulet waardoor hij immuun is voor deze deprimerende plek, maar zijn paardje dus niet. Totaal levensmoe blijft Artax in het drijfzand staan totdat hij wordt verzwolgen door het moeras. Het paard zelf blijft er tamelijk relaxt onder, maar Atreyu gilt om zijn vriend te redden. Tevergeefs!

Uiteindelijk komt Artax weer keurig tot leven, maar toen lagen we al een uur in bed te grienen…

Bonus!

Thriller

Voor kinderen in de jaren 80 was Michael Jackson een held, met zijn flitsende danspasjes en coole muziek. In de latere jaren werd zijn nalatenschap heel wat gecompliceerder, maar in de 80s draaide hij jonge fans al een loer van jewelste. Wij praten natuurlijk over de ‘minifilm’ Thriller, die te pas en te onpas op tv werd vertoond.

Michael is met zijn vriendinnetje op stap als ze een eng geluid horen. Daar is de maan, en Michael verandert in een walgelijke weertijger(?) ofzo. Gelukkig blijkt het een film ín de film, en zit Mikey gewoon popcorn te tjappen. Totdat hij naar buiten gaat en in een zombie verandert! Dit blijkt wéér niet echt, en MJ haalt zijn vriendin op en vertelt dat ze niet bang hoeft te zijn. Maar aha! Michael is uiteindelijk tóch een monster! Hoezo loopt deze man nog vrij rond? Deze vraag zou later nog veelvuldig gesteld worden, maar dan in een nóg betreurenswaardigere context...

Vier keer werden we als kleine jongens en meisjes op het verkeerde been gezet; en zes keer schrokken we ons de tandjes. In een filmpje van twaalf minuten! Je zou er cynisch van worden. De lage kans op een vaste baan en de hilárisch kapotte huizenmarkt spelen ook een rol, maar de wortel van het verdriet van de millennia-generatie gaat al véél verder terug.