Westworld seizoen 4 – Het mysterie begint vervelend te worden
Deze recensie is gebaseerd op de eerste vier afleveringen van Westworld seizoen 4.
Westworld bewijst dat een groot budget en een fenomenale cast nog geen garantie voor succes is. Met het vierde seizoen is de formule van HBO’s sciencefictionserie uitgewerkt en blijft alleen nog een vermoeiend mysterie over.
‘De nieuwe Game of Thrones’ werd Westworld ook wel genoemd toen het eerste seizoen begon. Voor even leek dat ook zo te zijn. Het idee van een westernpark in de nabije toekomst, waarvan de robothosts zelfbewust worden, prikkelde Hollywood al genoeg in de jaren 70 om meerdere films op te leveren. Met het budget van een HBO-serie kwam het Westworld-park meer tot leven dan we ooit hadden kunnen dromen.
Niks veranderd
De afgelopen seizoenen is er veel gebeurd. Meerdere hosts hebben het park verlaten en verschuilen zich onder de echte mensen. Ze haalden zelfs een AI neer die via een almachtig algoritme de hele mensheid in het gareel hield. In het vierde seizoen, dat zich zeven jaar later afspeelt, lijkt er alleen niks veranderd te zijn. En dat is tekenend voor de hele serie.
Terugval
Het westernthema is helemaal opzijgeschoven in ruil voor een grimmige maar steriele science-fiction thriller. Hoe meer er schijnbaar verandert aan de Westworld-formule, hoe meer het in essentie hetzelfde blijft. Net als de hosts in de themaparken, vervallen de personages in het herhalen van verhaallijnen. The Man in Black (Ed Harris) is weer de karakteristieke boef, Bernard (Jeffrey Wright) de held die de sleutel tot alles is en Dolores (Evan Rachel Wood) het muurbloempje dat aanvoelt dat haar leven een leugen is. In dat laatste geval voelt het zelfs als een terugval, want Dolores was een interessante antiheld in het vorige seizoen. Ongetwijfeld wordt dat mysterie later in Westworld opgelost, maar het komt nu al vervelend over. Alle mysteries van seizoen 4 hebben dat probleem.
Vliegen
An sich is het verhaal van het vierde seizoen best eenvoudig. Een kwaadaardige variant van Dolores, gespeeld door Tessa Thompson, wil de mensheid hersenspoelen doormiddel van gemodificeerde vliegen die in iedereens hoofd kruipen. De rest van de cast probeert dit uiteraard te voorkomen. Het zorgt voor een paar van de beste en meest lugubere scènes uit het nieuwe seizoen. Het doet soms zelfs denken aan klassieker Invasion of the Body Snatchers.
Schamel resultaat
Het is alleen niet genoeg voor een aanbeveling en het irriteert ook dat Westworld het concept zo onnodig complex vertelt. Er wordt gewisseld met perspectieven, tijdlijnen en tussen de esoterische dialogen door heb je al lang de mysteries opgelost voordat de personages het ein-de-lijk hardop uitleggen. Alleen de verhaallijn van Caleb (Aaron Paul) en Maeve (Thandiwe Newton) brengt een klein beetje verfrissing. Een schamel resultaat als je zo’n grote getalenteerde cast hebt.
Conclusie
Westworld seizoen 4 valt te veel in herhaling met z’n thema’s en personages. Wat overblijft is een weinig interessant mysterie dat vooral door de warboel aan verhaallijnen en een liefde voor vage dialogen moeilijk oplosbaar wordt. Jammer, want visueel blijft het een schoonheid en de cast is een van de indrukwekkendste die HBO ooit heeft verzameld.
Het vierde seizoen van Westworld is vanaf maandag 27 juni te zien op HBO Max. Wekelijks is er een nieuwe aflevering.
Luister ook onze podcast Bankplakkers, met kijktips en het laatste nieuws! Te luisteren via Spotify, Apple Podcasts en andere populaire podcast apps.
Meer van HBO Max
Wat anderen nu lezen
Recensie Anoniem – ‘De Nederlandse Batman overtuigt door sterk drama te combineren met cynische humor’
Recensie Transfusion – 'Een sombere thriller waarin Avatar-ster Sam Worthington vaak genoeg raak schiet'
'B&B Zoekt Lief bewijst dat de Belgen nog slechter in daten zijn dan wij'
'Zonder karakter geen sprookje: alle maskers af in Kamp van Koningsbrugge'
Recensie The Kardashians S3E1 – 'Zonder Khloé was de realityserie dodelijk saai'
Omstreden reality-versie Squid Game vanaf november op Netflix
Recensie Renfield – ‘Nicolas Cage kent zijn plek in deze horrorcomedy over Dracula’s hulpje’
Recensie Platonic – 'De comedyserie vol drugtrips en bizarre diefstallen is soms iets té genuanceerd'
Recensie About My Father - ‘Een slaapwandelende Robert De Niro in een derderangs Meet the Parents-variant’
‘Nooit gedacht dat het nóg gênanter kon in Familie Gillis: Massa is Kassa’