Recensie Fear Street Part One: 1994 - Een slappe kopie van Scream

R.L. Stine heeft menig kind nachtmerries bezorgd met zijn griezelboekenreeks Kippenvel. Met Fear Street doet hij een poging de jongvolwassenen van nu te traumatiseren. Deze boeken vormen de inspiratie voor de gelijknamige Netflix-films, die alledrie in juli uitkomen. Het is fijn dat we niet te lang hoeven te wachten om te zien hoe de trilogie eindigt, maar na Part One heb je helaas weinig zin om de rest te kijken.

Dood en verderf

Het verhaal is wat je verwacht van een slasher. In het stadje Shadyville wordt een brute moord gepleegd. De bewoners trekken zich daar weinig van aan - ze zijn het gewend dat zo nu en dan iemand doordraait en voor een tragedie zorgt. Tiener Deena maakt zich daar ook niet druk om, ze vindt haar eigen gebroken hart een stuk belangrijker. Haar broertje Josh neemt het mysterie een stuk serieuzer en is overtuigd dat al het dood en verderf in de stad te maken heeft met de vloek van... een heks. Het simpele plot neemt daardoor een onnodige wending. 

Bekende clichés

Netflix heeft de eerste vijf minuten van Fear Streat Part One: 1994 al online gezet en het is duidelijk waarom: het is het beste stukje uit de hele film. Maya Hawke uit Stranger Things speelt een boekenverkoopster die wordt opgejaagd door een gemaskerde man. De openingsscène bevat alle bekende horrorclichés: van afgekapte telefoongesprekken en jump scares tot vallende boeken en moordenaars die opduiken uit het niets. 

Stranger Things

Door de gemaskerde messentrekker als bad guy is de vergelijking met de klassieke slasher Scream snel gemaakt. En vanwege het laagje nostalgie en Maya Hawke in de rol van 'scream queen' denk je automatisch aan Stranger Things. Dat is op zich geen probleem, een filmreeks in de stijl van de extreem populaire Netflix Original, vol knipogen naar geliefde horrorklassiekers heeft een hoop potentie. Fear Street is jammer genoeg niet meer dan een veel te lange aflevering van Riverdale met een paar ranzige sterfscènes. 

Irritante hoofdpersonen

Na de sterke beginscène gaat het gelijk al mis. De scholieren lijken het vooral grappig te vinden dat er weer eens een moord is gepleegd. Daar hoop je snel klaar mee te zijn, maar deze irritante tieners (van in de twintig) blijken de hoofdpersonen te zijn. Als kijker hoop je dat de moordenaar snel toeslaat en hen een koppie kleiner maakt. Raar genoeg duurt het na de eerste moord veel te lang voordat er weer een dode valt. In de tussentijd wordt je getrakteerd op een zeurderige 'heldin' die alleen maar ruzie maakt. En wanneer de moordenaar weer toeslaat, wordt het verhaal rommelig door een paranormale toevoeging.

Nostalgie

Ook het nostalgische haakje overtuigt niet. Het is 1994, maar los van verouderde technologie en wat willekeurige 90's hits - waaronder Smack My Bitch Up uit 1997 - krijg je totaal geen gevoel voor de tijdsperiode. Iets meer nineties kapsels en Nirvana-shirts hadden al een groot verschil kunnen maken. 

Conclusie

Fear Street Part One: 1994 doet een poging de succesformule van Stranger Things te herhalen. Maar in plaats van een nostalgische ode aan geliefde filmklassiekers is het een langdradig en rommelig verhaal gericht op tieners, die griezelen bij The Babysitter-filmreeks. Deze specifieke doelgroep zal zeker genieten van Fear Street. De echte horrorfanaat zal zich eerder ergeren en kan beter Scream nog een keer kijken. 

2 STERREN

Fear Street Part One: 1994 is te zien op Netflix. Het tweede deel verschijnt op 9 juli en het derde deel op 16 juli.

Wil je nog meer horrorfilms kijken? Check dan deze toppers op Netflix. 

Luister ook onze podcast met kijktips en het laatste nieuws. Ook te luisteren op Spotify en Apple Podcasts.