Recensie Thor: Love and Thunder – Een gemiddeld Marvel-avontuur
Na alle Marvel-avonturen denkt de goddelijke superheld Thor het in Thor: Love and Thunder iets rustiger aan te kunnen doen, maar dan heeft hij nog nooit een Marvel-film gezien!
We pikken de draad op van Avengers: Endgame (2019), waarin de bewoners van het even goddelijke als vernietigde Asgard hun heil zochten – en vonden - op Aarde. Ze stichtten daar New Asgard, met Valkyrie (Tessa Thompson) als leider, terwijl Thor (Chris Hemsworth) zich aansloot bij de Guardians of the Galaxy, die daar inmiddels niet meer zo blij mee zijn...
Een lompe olifant als superheld
Als dondergod annex superheld Thor gaat vechten, is er namelijk weinig meer voor anderen te doen, omdat hij bijna onoverwinnelijk is. Daarnaast is-ie zo lomp als een olifant in een porseleinkast, zodat Thor: Love and Thunder voor de biosgangers weer dikke pret is. Maar voor de Guardians of the Galaxy – en de mensen die ze willen helpen – is dat heel wat minder leuk.
Zwaargewicht speelt zwaargewicht
Na alle tegenstanders die Thor in elkaar heeft gemept, vraagt een mens zich af of die vent nog wel genoeg wordt uitgedaagd. Om dan nog wat spanning in een gevecht/ verhaal/ film te krijgen, moet er een behoorlijk sterke tegenstander tegenover hem worden gezet. Zodoende krijgt hij het in Thor: Love and Thunder aan de stok met een godendoder, gespeeld door zwaargewicht Christian Bale.
Luister ook onze podcast Bankplakkers, met kijktips en het laatste nieuws! Te luisteren via Spotify, Apple Podcasts en andere populaire podcast apps.
Weinig menselijks, veel cool spul
De achtergrond van Christian Bale's Gorr the Godbutcher en de terugkeer van Thor's ex-vriendin Jane Foster (Natalie Portman) vormen in Thor: Love and Thunder zo’n beetje het enige menselijke element; verder is alles uitvergroot. Het lijkt wel of regisseur Taika Waititi (te horen als komische keienman Korg) een lijst heeft gemaakt van coole dingen die hij graag wilde zien en daar een verhaaltje omheen heeft geknutseld.
Zeus doet The Godfather na
Thor: Love and Thunder legt het er wat betreft spektakel en aankleding dik bovenop, maar wat wil je: het draait om goden en superhelden! Het budget is duidelijk af te zien aan de beelden; hier is aardig wat computerkracht voor gebruikt – vooral als we naar het godenrijk gaan. Daar heeft Russell Crowe de nodige aanstekelijke lol als een The Godfather-achtige oppergod Zeus.
Meer amusement dan logica
Het amusement is vaak belangrijker dan de logica en dat zit het plezier soms in de weg. Ja, er zijn grootse gevechten te zien, maar het is niet alsof dat iets nieuws is – zeker niet in het Marvel-universum. Thor ontpopt zich in Thor: Love and Thunder ook ineens als grote kindervriend en waar is dat goed voor - of is dat bedoeld als balans voor die enge Bale?
Verzin eens wat anders
Al die actiekolder, nog eens vet aangezet door een aantal oude rocknummers, zou bijna gaan vervelen als de acteurs minder goed of grappig zouden zijn. Gelukkig zit dat in Thor: Love and Thunder wel snor, maar ze moeten voor de volgende film – die bij de aftiteling al wordt aangekondigd - wel echt eens iets anders gaan verzinnen dan de zoveelste schurk die in de pan moet worden gehakt.
Conclusie
In Thor: Love and Thunder moet de dondergod het uiteraard weer opnemen tegen een sterke tegenstander, die overtuigend eng wordt neergezet door Christian Bale. Dat levert een stel indrukwekkende actiescènes op, die geen van alle blijvende indruk maken. Ondanks de terugkeer van zijn liefje Jane Foster is dit een gemiddeld Marvel-avontuur.
Thor: Love and Thunder is te zien in de bioscoop
Uiteraard zijn er nog veel meer film met Marvel-superhelden en een hoop Marvel-personages die een film zouden moeten krijgen. Deze kunnen het best door Keanu Reeves worden gespeeld.
Wat anderen nu lezen
Recensie Anoniem – ‘De Nederlandse Batman overtuigt door sterk drama te combineren met cynische humor’
Recensie Transfusion – 'Een sombere thriller waarin Avatar-ster Sam Worthington vaak genoeg raak schiet'
'B&B Zoekt Lief bewijst dat de Belgen nog slechter in daten zijn dan wij'
'Zonder karakter geen sprookje: alle maskers af in Kamp van Koningsbrugge'
Recensie The Kardashians S3E1 – 'Zonder Khloé was de realityserie dodelijk saai'
Recensie Renfield – ‘Nicolas Cage kent zijn plek in deze horrorcomedy over Dracula’s hulpje’
Recensie Platonic – 'De comedyserie vol drugtrips en bizarre diefstallen is soms iets té genuanceerd'
Recensie About My Father - ‘Een slaapwandelende Robert De Niro in een derderangs Meet the Parents-variant’
‘Nooit gedacht dat het nóg gênanter kon in Familie Gillis: Massa is Kassa’
Recensie The Little Mermaid - 'Halle Bailey als de kleine zeemeermin zwemt regelrecht je hart in'