De series van Ricky Gervais eindigen altijd op hun hoogtepunt en ook After Life stopt na drie seizoenen. Dat is maar goed ook, want de inktzwarte comedyserie toont slijtage.
Zelfmoord, depressie, eenzaamheid; het komt allemaal voorbij in Ricky Gervais’ Netflix-serie After Life. Het is hele zware kost dat door de snoeiharde grappen van de Britse komiek toch goed verteerbaar blijft. Hij weet als geen ander een lach en een traan te balanceren, maar in dit derde en laatste seizoen is hij die balans steeds vaker kwijt.
Harde humor en sentimentele momenten
In het eerste seizoen leerden we weduwnaar Tony (Ricky Gervais) kennen. Na het overlijden van zijn vrouw raakte hij in een depressie en de eenzame man zag geen reden meer om aardig te zijn. Hij maakte de grofste opmerkingen naar iedereen die hem ook maar een beetje irriteerde en dat was een genot om naar te kijken. De harde humor werd afgewisseld met sentimentele momenten, waarin Tony besefte dat hij omringd was door goede mensen en vooral in het tweede seizoen zag je hem milder worden.
Messcherpe grappenmaker
In het derde en laatste seizoen is Tony bijna een softie geworden. De journalist haalt net zoals vroeger domme grappen uit en los van een enkele woede-uitbarsting doet hij zijn best om mensen niet te kwetsen. Ricky Gervais speelt dit op een hele geloofwaardige manier en ook al is de Brit een beperkte acteur, hij speelt als geen ander de messcherpe grappenmaker met een hart van goud. Wanneer bij hem de tranen in z’n ogen staan, pak je zelf ook de tissues erbij.
Ranzige bijfiguren
Jammer genoeg krijgt de verhaallijn van Tony in het derde After Life seizoen minder aandacht. Ricky Gervais, die de serie ook schrijft en regisseert, geeft de bijfiguren veel meer ruimte. Dat zou prima zijn als Tony’s goede vriendin Emma (Ashley Jensen) wat meer te doen kreeg of als we meer leerden over zijn zwager Matt (Tom Basden). Maar zij krijgen juist een kleinere rol en de focus ligt op lokale viespeuk Brian (David Earl) en zijn vriendschap met wannabe acteur James (Ethan Lawrence). Die twee zijn prima in kleine doses, maar wanneer hun ranzige grappen en grollen bijna een kwart van de aflevering in beslag nemen, is dat echt té veel.
Tranentrekker
Het derde seizoen van After Life raakt daardoor uit balans. De lach en een traan zitten er nog steeds in, maar moeten te vaak plaatsmaken voor flauwe seksgrappen en de ongemakkelijke stiltes die daarop volgen. De sympathieke personages krijgen ook minder kans om te schitteren en hun karaktergroei wordt daardoor afgeraffeld in de laatste aflevering. De finale maakt uiteindelijk wel heel veel goed en is een prachtige tranentrekker, die perfect samenvat waarom de Netflix Original tot de beste series op de dienst hoort.
Conclusie
Na twee topseizoenen haalt After Life seizoen 3 maar zelden de hoge lat die het heeft neergelegd. Er is nog steeds voldoende om van te genieten, want de hoofdpersonages blijven heerlijk. Maar door de extra aandacht aan irritante bijfiguren, krijg je echt het gevoel dat After Life op z'n laatste benen loopt. Goed dus dat Ricky Gervais een punt zet achter dit seizoen.
3 STERREN
Het derde en laatste seizoen van After Life is te zien op Netflix.
Deze topper staat natuurlijk in onze top 20 beste comedyseries op Netflix.
Wat anderen nu lezen
Recensie Plane - 'De nieuwe actiefilm van Gerard Butler is amusant, maar geen hoogvlieger'
Recensie De Bachelorette seizoen 2 – ‘De saaie realityserie is net zo spannend als de vakantiefilmpjes van je buren’
Recensie Lockwood & Co. – 'Geestig tienerdrama doet op z’n beste momenten aan Harry Potter denken'
Recensie Gunther’s Millions – ‘Deze bizarre docuserie doet een goede poging om Tiger King van de troon te stoten’
Recensie You People - ‘Jonah Hill blinkt als enige uit in deze wisselvallige comedy’
Recensie Pamela, A Love Story – ‘Dit prachtige portret maakt je opnieuw verliefd op Pamela Anderson’
Recensie Shotgun Wedding – ‘Weer een rampzalige bruiloft voor J-Lo’
Recensie La chica de nieve – ‘Deze Spaanse kopie van The Missing is bijna net zo goed’
Recensie Les combattantes – ‘Deze prima oorlogsserie vertelt toch weer de bekende verhalen vol ellende'
Recensie The Banshees of Inisherin – 'Gitzwart en loeileuk door de chemie van de twee hoofdrolspelers'