Recensie Trainwreck: Woodstock ’99 - Sensationele kijk op een rampzalig festival

Door Ruben Praster
Trainwreck: Woodstock '99
© Netflix

Vergeet het Fyre Festival want dit mislukte feestje is niets vergeleken bij het dramatische Woodstock '99, waar Netflix nu een driedelige documentaireserie over heeft gemaakt.

In 1969 schreef muziekfestival Woodstock geschiedenis als het ultieme hippiefeest vol liefde en vrede. In 1999 werd een poging gedaan om flink te cashen op de nostalgie van het festival met Woodstock ‘99, maar na drie stikhete dagen vol slechte voorzieningen en extreem dure prijzen sloeg de vlam letterlijk in de pan. Trainwreck: Woodstock ’99 toont hoe het zó erg mis kon gaan.

Op de eerste dag gaat het al fout

Woodstock ’99 duurde drie dagen en de documentaireserie is overzichtelijk opgedeeld in drie afleveringen, waarin steeds één dag centraal staat. Dat houdt het lekker overzichtelijk en maakt heel goed duidelijk wat er precies mis is gegaan. In de eerste aflevering heb je gelijk door dat er flinke fouten werden gemaakt door de organisatie.

 

Vrede op de luchtmachtbasis

Nadat Michael Lang en John Scher geen winst maakten op Woodstock ’94 besloten ze flink te bezuinigen op de editie van 1999. Om die reden organiseerden de mannen het feest van vrede en liefde op een verlaten luchtmachtbasis en werd er bespaard op de beveiliging en het medisch personeel. Ook probeerden de organisatoren geld te verdienen door het eten en drinken uit te besteden aan ondernemers die zelf hun woekerprijs mochten bepalen.  

Trainwreck: Woodstock '99
© Netflix

Iedereen komt aan het woord

De documentairemakers hebben veel moeite gedaan om alle hoofdrolspelers aan het woord te laten en daar zijn ze heel goed in geslaagd. Niet alleen praten ze met de organisatoren, medewerkers en artiesten. Ze hebben ook een aantal festivalgangers gesproken, die van dichtbij zagen hoe het muziekfestival een dramatische wending nam. 

 

Rellen als cliffhanger

Trainwreck: Woodstock ’99 weet de spanning goed op te bouwen met archiefbeelden waarin de bezoekers langzaam maar zeker opgefokt raken. Alleen daar zit ook een keerzijde aan: het wordt net iets té sensationeel gebracht en beelden van brandende torens en rellen gebruikt de docu als aantrekkelijke cliffhangers.

Trainwreck: Woodstock '99
© Netflix

Angstaanjagende beelden

Het is begrijpelijk dat een documentaireserie de spannendste beelden gebruikt om de aandacht vast te houden, maar in het geval van Woodstock '99 is dat erg ongepast. Tijdens het muziekfestival raakten veel mensen gewond en werden talloze vrouwen aangerand. Met die kennis in het achterhoofd worden de beelden van rellende jongeren een stuk angstaanjagender.

 

Irritante organisator 

Maar over het algemeen heeft de documentaireserie wel de juiste toon en wordt het drama dat zich tijdens het festival afspeelde serieus genomen. Al lijkt John Scher dat niet te doen. Na al die jaren wil hij nog steeds geen verantwoordelijkheid nemen voor de slechte organisatie en regelmatig bagatelliseert hij de gebeurtenissen. Met hem heeft dit verhaal ook gelijk z'n grote schurk te pakken. 

Trainwreck: Woodstock '99
© Netflix

Conclusie

Woodstock ’99 was een ramp en Trainwreck: Woodstock ’99 laat precies zien waarom. Met een overzichtelijk verhaal en veel archiefmateriaal krijg je binnen drie uur het hele verhaal in geuren en kleuren. Wel worden de schokkende beelden iets te vaak gebruikt om spanning en sensatie te creëren.

Trainwreck: Woodstock '99 is te zien op Netflix.

Wil je nog meer goede docu's zien? Check dan onze lijst van beste true crime-documentaires op Netflix

Nog meer Netflix