Recensie Pretty Little Liars Original Sin – Deze spin-off is een standaard slasher
Pretty Little Liars: Original Sin heeft naast de pakkende titel weinig gemeen met de dramaserie – die véél te lang doorging – en dat is in dit geval alleen maar positief.
Deze recensie is gebaseerd op de eerste drie afleveringen.
Pretty Little Liars begon sterk als een spannende tienerserie over de mysterieuze A, die het had gemunt op een groepje leugenachtige grietjes. Na talloze plotwendingen was alle glans van de serie af en had je een compleet naslagwerk nodig om het verhaal te begrijpen. De spin-off Pretty Little Liars: Original Sin pakt het een stuk simpeler aan en kopieert gewoon Scream en I Know What You Did Last Summer.
22 jaar lAter
De HBO Max Original begint in 1999 tijdens een feestje, waar een hysterisch meisje wordt genegeerd door al haar klasgenoten. In een wanhoopsdaad pleegt zij zelfmoord en alsof dat nog niet tragisch genoeg is, neemt niemand de moeite om een ambulance te bellen en wordt haar lijk pas dagen later gevonden. 22 jaar later worden de dochters van enkele getuigen opeens lastiggevallen door iemand die zich A noemt en wraak wil nemen. Om te overleven, moeten de meiden uitzoeken wat er precies gebeurd is tijdens het feest en wie deze A is.
Een kopie vAn het betere werk
Het verhaal is lekker simpel en zal niet zo ingewikkeld worden als de originele versie, maar het is wel een makkelijke kopie van het betere werk. De plot is bijna hetzelfde als I Know What You Did Last Summer, alleen worden dit keer vijf tieners verantwoordelijk gehouden voor de daden van hun moeders. Met spaarzame flashbacks wordt langzaam duidelijk wat die vrouwen vroeger hebben gedaan en dat voedt de nieuwsgierigheid van de kijker.
Meedogenloze slAchter
Voor de fans van het eerste uur zal het even wennen zijn om de nieuwe A te zien. In plaats van een anonieme stalker, die mysterieuze berichtjes stuurt en soms opduikt in een zwarte hoodie, is de nieuwe schurk een mengelmoes van horroriconen Michael Myers en Leatherface. Gekleed in een vieze overall en creepy masker volgt A de meiden en wordt er zo nu dan iemand op brute wijze afgemaakt. Dat zorgt voor prima schrikmomenten, maar A is daardoor ook een personage dat je niet moet ontmaskeren. De killer werkt namelijk het beste als meedogenloze slachter en wie er onder de vermomming zit, kan alleen maar een teleurstelling zijn.
WAndelende clichés
Terwijl de nieuwe A een prima personage is, geldt dat niet voor de pretty little liars zelf. De vijf meiden zijn wandelende clichés. Er is een filmfanaat die aan één stuk door films en regisseurs opnoemt, een verlegen nerd die worstelt met haar seksualiteit, een perfectionistische ballerina met strenge ouders en een bad girl met geheimen. Alleen het zwangere hoofdpersoon Imogen (Bailee Madison) krijgt wat diepgang door een opeenstapeling van dramatische gebeurtenissen.
Conclusie
Het is duidelijk te merken dat de makers van Pretty Little Liars: Original Sin hebben gekeken naar het origineel en er alles aan doen om niet dezelfde fouten te maken. Het mysterie is overzichtelijk en maakt de kijker nieuwsgierig genoeg om de serie te volgen. Maar nieuw is het allemaal niet. Kijk een gemiddelde slAsher en je kunt wel raden wat er in deze HBO Max Original gaat gebeuren en dat is best zonde.
Wil je nog meer dodelijk tienerdrama zien? Check dan ook I Know What You Did Last Summer op Prime Video en There's Someone Inside Your House op Netflix.
Wat anderen nu lezen
Recensie Anoniem – ‘De Nederlandse Batman overtuigt door sterk drama te combineren met cynische humor’
Recensie Transfusion – 'Een sombere thriller waarin Avatar-ster Sam Worthington vaak genoeg raak schiet'
'B&B Zoekt Lief bewijst dat de Belgen nog slechter in daten zijn dan wij'
'Zonder karakter geen sprookje: alle maskers af in Kamp van Koningsbrugge'
Recensie The Kardashians S3E1 – 'Zonder Khloé was de realityserie dodelijk saai'
Recensie Renfield – ‘Nicolas Cage kent zijn plek in deze horrorcomedy over Dracula’s hulpje’
Recensie Platonic – 'De comedyserie vol drugtrips en bizarre diefstallen is soms iets té genuanceerd'
Recensie About My Father - ‘Een slaapwandelende Robert De Niro in een derderangs Meet the Parents-variant’
‘Nooit gedacht dat het nóg gênanter kon in Familie Gillis: Massa is Kassa’
Recensie The Little Mermaid - 'Halle Bailey als de kleine zeemeermin zwemt regelrecht je hart in'