Recensie Lightyear – Pixar kan geen slechte film maken
Uiteraard is Buzz Lightyear meer dan het ruimtespeelgoed uit Toy Story, maar wat precies? Die vraag wordt leuk beantwoord in zijn eerste eigen Pixar-film Lightyear.
Een joekels ruimteschip komt vast te zitten op een verre planeet en astronaut Buzz Lightyear, die zich daar schuldig over voelt, is vastberaden een weg terug te vinden. Aangezien dit een Pixar-film is, krijgt hij hulp van een samengeraapt zootje minkukels. En aangezien dit een spin-off is van de succesvolle Toy Story-filmreeks, duikt ook zijn pimpelpaarse aartsvijand Zurg in dit ruimte-avontuur op.
Op glad ijs met het vierde vervolg
Hoeveel films animatiestudio Pixar ook heeft gemaakt, Toy Story blijft toch een van de meest populaire producties. Hoe sterk de drie vervolgen ook waren; ze hadden bij Pixar ook wel door dat de koek op was en ze niet tot in den treure door konden gaan met de filmreeks. En met wéér een vervolg over Woody en vrienden zou de studio zich op heel glad ijs bevinden.
Buzz Lightyear is nog steeds niet echt
Dus pakten de makers het anders aan en kwamen ze met Lightyear; de film waar het speelgoedje Buzz Lightyear op gebaseerd is. En ze gaven er voor de goede orde nog een extra draai aan, want die Buzz blijkt geen echte astronaut te zijn, maar een filmpersonage! De film die wij in de bioscoop zien, is dus de film die Andy uit Toy Story ook in de bioscoop zag.
Luister ook onze podcast Bankplakkers, met kijktips en het laatste nieuws! Te luisteren via Spotify, Apple Podcasts en andere populaire podcast apps.
Alleen maar buitenbeentjes bij Pixar
Binnen het nieuwe verhaal van Lightyear verloopt alles wel weer op z’n Pixars. Zo wordt Buzz bijgestaan door een groep buitenbeentjes, aangezien in de Pixar-wereld nauwelijks andere types bestaan - en we zouden het ook niet anders willen. Hun pogingen om terug naar huis te komen, gaan uiteraard niet zonder slag, stoot, humor of sentiment.
Weer de leukste stem van het stel
Lightyear begint sterker dan het eindigt, omdat de Pixar-films een vaste formule hebben, die de ervaren kijker uit kan tekenen. Ook al zijn er daardoor weinig verrassingen; het is best een aangenaam ruimtereisje. Dat komt vooral doordat acteur/regisseur Taika Waititi, net als Korg in Thor: Ragnarok, de leukste stem van het stel levert als de klunzige Mo Morrison.
Toch geen lesbische zoen?
Mo is niet het enige leuke personage in Lightyear. Sox, een multifunctionele robotkat, verdient zijn eigen film(pje) en hopelijk krijgt de lesbische relatie van Alisha Hawthorne (Uzo Aduba) ook iets meer aandacht in een mogelijk vervolg. Een kus met haar vriendin zorgde voor veel ophef, maar knipper en je mist 'm. En ergens is het typerend dat de deur naar het lesbische duo steeds voor de neus van de kijker wordt dichtgedaan...
Conclusie
Hoewel Pixar nooit een slechte film maakt – daarvoor zijn ze te goed – glanst soms een titel iets minder dan verwacht. Juist omdat ze zo goed zijn, verwacht je automatisch een tien – en Lightyear is een acht. Nog steeds best goed dus en zeker een aangename ruimtereis met een stel geinige buitenbeentjes, die weer eens proberen de wereld te redden.
Lightyear is vanaf 15 juni te zien in de bioscoop
Wil je nog meer coole animatiefilms zien? Check dan de lijst met de leukste Disney/Pixar-titels of kijk wat er nog buiten die studio's om wordt gemaakt en wat de beste animatiefilms ooit zijn. En deze Disney/Pixar-films komen er nog aan.
Wat anderen nu lezen
Recensie Anoniem – ‘De Nederlandse Batman overtuigt door sterk drama te combineren met cynische humor’
Recensie Transfusion – 'Een sombere thriller waarin Avatar-ster Sam Worthington vaak genoeg raak schiet'
'B&B Zoekt Lief bewijst dat de Belgen nog slechter in daten zijn dan wij'
'Zonder karakter geen sprookje: alle maskers af in Kamp van Koningsbrugge'
Recensie The Kardashians S3E1 – 'Zonder Khloé was de realityserie dodelijk saai'
Recensie Renfield – ‘Nicolas Cage kent zijn plek in deze horrorcomedy over Dracula’s hulpje’
Recensie Platonic – 'De comedyserie vol drugtrips en bizarre diefstallen is soms iets té genuanceerd'
Recensie About My Father - ‘Een slaapwandelende Robert De Niro in een derderangs Meet the Parents-variant’
‘Nooit gedacht dat het nóg gênanter kon in Familie Gillis: Massa is Kassa’
Recensie The Little Mermaid - 'Halle Bailey als de kleine zeemeermin zwemt regelrecht je hart in'