Recensie Tenet - Eindelijk weer een goede reden om naar de bioscoop te gaan

Deze recensie bevat enkele kleine spoilers!

Een van de weinige dingen die we van tevoren meenden te weten van Tenet, is dat hij past in het rijtje van Christopher Nolans Inception en Interstellar: grootse, ambitieuze sciencefictionfilms rondom een ingewikkeld concept, dat de basis legt voor grensverleggend visueel spektakel en hersenkrakende plotontwikkelingen. Dat blijkt geen rookgordijn: als je hebt genoten van die eerdere twee films, zul je je met Tenet ook niet vervelen.

Fijne details

Nolan en zijn companen hebben hun uiterste best gedaan om de fijne details van de plot geheim te houden, dus die gaan we hier niet verklappen. Maar om de plussen en minnen van Tenet te noemen, is een beetje extra info wel nodig, dus als je niks extra’s wilt weten, kun je de volgende alinea beter overslaan.

Spoiler alert!

John David Washington speelt een geheim agent die dapper en betrouwbaar genoeg wordt bevonden om een gevaar uit de toekomst te neutraliseren. Daar is namelijk een manier ontwikkeld om tegen de stroom van de tijd in te bewegen, met hulp van ‘geïnverteerde’ materialen: kogels, wapens en meer van dat soort spullen die de natuurwetten binnenstebuiten keren. Kwaadwillige types dreigen daarmee de werkelijkheid zoals we die kennen te verwoesten, want zulke fratsen slopen het verleden en dus ook het heden.

Eigen theorieën

Wat hier precies aan de hand is, roept op z’n zachtst gezegd nogal wat vragen op. Nolan beantwoordt er veel, maar er blijft ook een hoop vaag. Dat is niet per se een tekortkoming van Tenet: de film omzeilt zo eindeloze scènes vol uitleg en houdt de mogelijkheid open voor kijkers om hun eigen theorieën los te laten op het verhaal. Het concept is interessant genoeg om dat na afloop nog eens uitgebreid te analyseren of gaten in te schieten.

Nog nooit vertoond

Of je er genoeg van begrijpt of vindt dat het verhaal hout snijdt of niet, is maar tot op zekere hoogte belangrijk. Het is altijd al een kwaliteit van Nolan geweest dat hij in zijn films originele ideeën loslaat waarvan je de details ook kunt laten voor wat ze zijn, zonder dat het ten koste gaat van je kijkplezier. In het geval van Tenet opent het verhaal sowieso mogelijkheden voor scènes vol raadselachtige taferelen en actiescènes die je nog nooit eerder gezien hebt. Zo knokt Washington bijvoorbeeld met iemand die achterstevoren vecht en krijgen we een achtervolging te zien met auto’s waarvan de ene helft vooruit gaat in de tijd en de andere achteruit.

Emotioneel gemankeerd

Visueel zit het dus wel goed met Tenet, al is het jammer dat de finale het niet haalt bij een paar van de eerdere scènes. Waar de film het een beetje laat liggen, is bij het menselijke aspect, een bekend euvel van Nolan. Washington moet voor zijn missie aanpappen met de vrouw (Elizabeth Debicki) van de voornaamste booswicht (Kenneth Branagh op vol volume als enge Rus). Hoe hun relatie groeit, moet het emotionele hart van de film vormen, maar dat komt niet lekker uit de verf.

Conclusie

Toch is het een kleinigheid naast de mooie prestaties die Nolan hier neerzet. Hij geeft een frisse draai aan het beproefde scifi-concept van rommelen met de tijd, werkt een uitdagende plotgreep uit tot een behapbaar verhaal zonder dat het kapot verklaard wordt of je intelligentie beledigt en hij pakt uit met spektakel zonder in your face special effects waarin je het riante budget goed terug ziet. Hier waren we echt aan toe na bijna zes maanden zonder nieuwe blockbusters.

Tenet draait vanaf vandaag in de bioscoop.