Recensie End of the Road - Rommelige thriller op een doodlopende weg
Een familie moet het tuig van zich afslaan als ze onderweg mot krijgen met een drugsbende. Dat draait in deze Netflix Original uit op een onbeholpen zooitje.
Als een auto in een Amerikaanse thriller van de snelweg gaat en de b-wegen moet gebruiken, kun je erop wachten tot de inzittenden het aan de stok krijgen met hillbillies of andere hatelijke types. Zeker als die inzittenden horen bij een zwarte familie, inclusief twee kinderen. In End of the Road is dat niet anders. De opzet is duidelijk een spannende film, waarin de vier reizigers afrekenen met racistische pummels. Maar door de krukkige aanpak en vreemde sfeertekening wordt het een sof.
Omleiding
Queen Latifah speelt Brenda, een moeder die met haar twee kinderen en jongere broer Reggie gedwongen moet verhuizen van Californië naar Texas. Haar man is bezweken aan kanker en zijn behandeling kostte handen vol geld: dat is nu op en zo kan ze de hypotheek niet meer betalen. Onderweg leidt een omleiding ze door een klein woestijnstadje, waar de achterlijke boerenlullen al klaar staan om de zwarte familie te intimideren. Na een nachtje motel hoopt Brenda dit gat snel achter zich te laten, maar ze worden opgeschrikt door een schietpartij in de kamer naast ze.
Rijk lijk
Dan volgen de fouten elkaar snel op: Brenda gaat kijken, vindt een stervende crimineel en Reggie steelt daarna een stapel geld uit de kamer. Die heeft dat lijk toch niet meer nodig, is zijn redenering, maar zo makkelijk gaan die dingen natuurlijk niet. Zelfs al geeft Brenda de poet weer terug: de lokale boevenbaas wil haar nu dood hebben. Dit klinkt allemaal behoorlijk dramatisch en vaak is de film dat ook, vooral als de familie door twee racistische kerels wordt klemgereden en vernederd. Maar er zijn ook momenten dat de sfeer ronduit jolig is.
Geen raad
Die vreemde schommelingen in het gevoel dat de film wil uitstralen, nekken de spanning. De cast weet er ook niet goed raad mee, zo lijkt het. Queen Latifah probeert het op te lossen door de hele film door haar stoerste gezicht op te zetten, in welke situatie dan ook. Rapper Ludacris, die haar broer Reggie speelt, is sowieso niet erg bekend met drama en komt tenslotte uit bij een mix van serieuze blikken en de komische modus die we kennen uit de Fast & Furious-films.
Gevallen steken
End of the Road is geregisseerd door Millicent Shelton, een ervaren tv- en videoclipregisseur, die zich hiermee voor het eerst sinds tijden weer eens aan een film waagt. Ze heeft de film een duidelijk gezicht willen geven, met name door het gebruik van vreemde paarsige belichting. Maar bij de actiescènes laat ze de nodige steken vallen. Vooral de finale, waarin ze een mengsel laat zien van bijna cartoonachtig geweld en een knullige opzet van de actie, is echt onder de maat. Dat geeft nog een extra duw aan het gevoel dat je niet weet wat je nou aan het kijken bent geweest.
Conclusie
Je weet wat je mag verwachten bij deze thriller. Dat maakt de teleurstelling alleen maar groter, want de verplichte nummers worden met de Franse slag afgewerkt. Een meer toonvaste aanpak zou ook geholpen hebben, want nu zwabbert End of the Road tussen bloedserieus en lang leve de lol.
End of the Road is te zien op Netflix.
Wil je weten wat er nog meer te zien is op Netflix. Wij hebben de maandelijkse releases op een rijtje gezet.
Wat anderen nu lezen
Recensie Anoniem – ‘De Nederlandse Batman overtuigt door sterk drama te combineren met cynische humor’
Recensie Transfusion – 'Een sombere thriller waarin Avatar-ster Sam Worthington vaak genoeg raak schiet'
'B&B Zoekt Lief bewijst dat de Belgen nog slechter in daten zijn dan wij'
'Zonder karakter geen sprookje: alle maskers af in Kamp van Koningsbrugge'
Recensie The Kardashians S3E1 – 'Zonder Khloé was de realityserie dodelijk saai'
Recensie Renfield – ‘Nicolas Cage kent zijn plek in deze horrorcomedy over Dracula’s hulpje’
Recensie Platonic – 'De comedyserie vol drugtrips en bizarre diefstallen is soms iets té genuanceerd'
Recensie About My Father - ‘Een slaapwandelende Robert De Niro in een derderangs Meet the Parents-variant’
‘Nooit gedacht dat het nóg gênanter kon in Familie Gillis: Massa is Kassa’
Recensie The Little Mermaid - 'Halle Bailey als de kleine zeemeermin zwemt regelrecht je hart in'