Recensie Chip ’n Dale: Rescue Rangers - Een feest van herkenning
Bleh, niet weer zo’n reboot waar niemand op zit te wachten! Dat is precies wat ook de makers van Chip ’n Dale: Rescue Rangers gedacht moeten hebben toen ze aan de slag gingen met deze film. Ze hebben er een geweldige satire van gemaakt die de ene na de andere grap maakt over luie sequels, misplaatste nostalgie en makkelijk cashen in Hollywood.
Strippende kerels
Dertigers en veertigers hoef je niet uit te leggen wat Rescue Rangers is: zij kennen deze tekenfilmserie over Knabbel en Babbel en hun avontuurlijke vrienden zonder twijfel. De originele namen van de twee eekhoorns zijn Chip ’n Dale. De voor de hand liggende grap maakt hun nieuwe film meteen in de eerste scène: inderdaad, dezelfde naam als die strippende kerels. Het geeft goed aan wat voor film dit gaat worden: een comedy die de vierde muur er helemaal heeft uitgesloopt en geen mogelijkheid voorbij laat gaan om een dikke knipoog uit te delen.
Oud zeer
De hoogtijdagen van Chip en Dale liggen alweer meer dan dertig jaar achter ons en na het einde van hun serie zijn beide diertjes hun eigen weg gegaan. Chip is verzekeringsagent geworden maar Dale heeft de hoop op een doorstart van zijn acteercarrière nog steeds niet opgegeven. De afgezakte acteur verdient nu zijn geld met optredens op comic-con-achtige beurzen. Als hun oude Rescue Rangers-collega Monterey Jack beide eekhoorns om hulp vraagt en daarna spoorloos verdwijnt, zetten ze samen een redding op touw. Maar dan moet er eerst nog heel wat oud zeer verwerkt worden.
Schatkist vol grappen
Chip en Dale zijn in deze film dus acteurs en Rescue Rangers was hun successerie, die met een knal ten einde kwam toen Dale de overstap maakte naar zijn eigen, geflopte serie. Deze aanpak opent een schatkist vol met mogelijkheden en grappen. We krijgen een variant op Hollywood te zien waarin mensen en cartoonfiguren naast elkaar leven alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Maar dat zijn niet alleen getekende creaties: ook muppets, kleifiguren en zelfs sokpoppen bevolken deze wereld.
Onverwachte cameo’s
De gastoptredens en andere kleine grapjes zijn bijna niet bij te houden: in zo’n rap tempo komen ze voorbij. En we krijgen niet alleen bekende gezichten uit eigen stal in deze Disney-film: er zijn ook deals gesloten met andere studio’s zodat bijvoorbeeld Batman, E.T. en Alvin and the Chipmunks een scène kunnen krijgen. Het resultaat is een mengsel van Who Framed Roger Rabbit, Wreck It Ralph en The Lego Movie met een soms verrassend snedig gevoel voor humor.
Op de grens
Chip ’n Dale: Rescue Rangers kun je gerust met het hele gezin bekijken, maar voor de oudere kijkers werkt hij het best. Grappen over cgi-chirurgie, de afgekeurde Sonic uit de vroege trailers voor de Sonic-film en de uncanny valley gaan meters over het hoofd van de kleintjes – en een groot deel van de volwassen kijkers, waarschijnlijk. Maar voor doorgewinterde filmkijkers is het genieten geblazen. Ook omdat Disney zowaar de grens opzoekt van wat kan in hun films, met drugsgrappen – al zijn die drugs hier stinkkaas – en een schurk die één van hun geliefde klassieke personages flink door de mangel haalt. Een hele fijne verrassing dus.
Conclusie
Meer meta dan dit kan een film bijna niet worden. Flauwigheid ligt dan op de loer, maar de makers van Chip ’n Dale: Rescue Rangers zetten hun filmliefde in voor slim gevonden en snedige grappen en een ware stortvloed aan geinige gastoptredens.
Luister ook onze podcast Bankplakkers, met kijktips en het laatste nieuws! Te luisteren via Spotify, Apple Podcasts en andere populaire podcast apps.
Wat anderen nu lezen
Recensie Anoniem – ‘De Nederlandse Batman overtuigt door sterk drama te combineren met cynische humor’
Recensie Transfusion – 'Een sombere thriller waarin Avatar-ster Sam Worthington vaak genoeg raak schiet'
'B&B Zoekt Lief bewijst dat de Belgen nog slechter in daten zijn dan wij'
'Zonder karakter geen sprookje: alle maskers af in Kamp van Koningsbrugge'
Recensie The Kardashians S3E1 – 'Zonder Khloé was de realityserie dodelijk saai'
Recensie Renfield – ‘Nicolas Cage kent zijn plek in deze horrorcomedy over Dracula’s hulpje’
Recensie Platonic – 'De comedyserie vol drugtrips en bizarre diefstallen is soms iets té genuanceerd'
Recensie About My Father - ‘Een slaapwandelende Robert De Niro in een derderangs Meet the Parents-variant’
‘Nooit gedacht dat het nóg gênanter kon in Familie Gillis: Massa is Kassa’
Recensie The Little Mermaid - 'Halle Bailey als de kleine zeemeermin zwemt regelrecht je hart in'