Recensie Bodies Bodies Bodies: 'Frisse slasher vol paranoia'

Halina Reijn maakt van haar Amerikaanse regiedebuut Bodies Bodies Bodies een kleurrijke film waarin sociale angsten net zo genadeloos om zich heen grijpen als een mysterieuze moordenaar.

Hoewel je haar zonder veel moeite kunt tegenkomen in films en op tv, is Halina Reijn in de eerste plaats een actrice die zich thuisvoelt op het toneel. Met Toneelgroep Amsterdam heeft ze in allerlei stukken gestaan, die één ding gemeen hebben: het is zware kost waar zelden iets te lachen valt. Datzelfde kon je zeggen over haar regiedebuut uit 2019: het drama Instinct, over een psychologe die zich aangetrokken voelt tot een veroordeelde verkrachter. Maar het kan ook anders, laat ze zien met haar eerste Amerikaanse film als regisseur, want behalve spannend is Bodies Bodies Bodies ook erg grappig.

Echte lijken

Een groepje twintigers vindt een naderende orkaan een mooi excuus voor een feest en zodoende zit de riante villa van de ouders van één van hen vol met party people, drank en drugs. Wie door de oppervlakkige gezelligheid heen prikt, merkt dat er bij veel van de vrienden wat onaangenaams broeit, vooral als het stelletje Sophie (Amandla Stenberg) en Bee (Borat-ster Maria Bakalova) zich erbij voegt. Als de groep een spelletje gaat doen waarbij er een geheime moordenaar in het donker mensen aftikt en zo ‘vermoordt’, duiken er opeens echte lijken op.

Geen typische horror

Bodies Bodies Bodies is wat betreft sets en aankleding een bescheiden project. De villa midden in de storm is een stemmig decor, maar de lading binnen het verhaal moet komen van de acteurs en kleine visuele vondsten, zoals de fluorescerende bandjes van één van de meiden, die haar beschijnen in de duisternis. Voor een horrorfilm wordt er veel gepraat, maar dit is dan ook geen typische horrorfilm: eerder een lugubere satire vol confrontaties, met name verbaal. En een enkele keer met een mes of een dumbell.

Vergroeid met de mobiel

Zoiets komt alleen van de grond met treffend schrijfwerk en acteurs die dat kunnen laten leven. Op beide vlakken lukt dat uitstekend. Met de toneelachtige opzet kan Reijn goed uit de voeten en het jonge talent in de cast doet de rest. Zelfs kijkers voor wie de belevingswereld van met hun mobiel vergroeide vrouwen van net twintig een mysterie is, krijgen toegang dankzij de lichtvoetige aanpak.

Afgesneden en uitgedund

Sympathiek zijn de meiden niet: bij de verdachtmakingen die je onvermijdelijk krijgt in een situatie als deze wordt alles wat ze over elkaar weten tegen ze gebruikt. Komt het slechtste in ze naar boven omdat ze van internet zijn afgesneden en nare ontwenningsverschijnselen vertonen? Of zit dat egocentrische gedrag er gewoon ingebakken? Hoe dit bij je valt als kijker zal van persoon tot persoon verschillen, maar hun gebreken maken ze wel menselijk. En dat heb je nodig om iets te voelen in een film waarin de cast één voor één wordt uitgedund.

Conclusie

Er is reden genoeg om een beetje Nederlandse trots te voelen dankzij Halina Reijns eerste Amerikaanse film: Bodies Bodies Bodies is scherp, grappig en origineel.