The Witcher Review - Netflix' Game of Thrones?

The Witcher bekend van boeken en games

De Poolse schrijver Andrzej Sapkowski kwam in 1986 met een kort verhaal dat zo goed aansloeg dat hij nog een hele rits vervolgen schreef en uiteindelijk zelfs complete boeken. Dat vormde de basis voor tv-series, stripboeken, videogames, bordspellen en nu dus een Netflix-productie. Alle versies spelen zich af in een wereld vol magie en monsters, waarbij die laatste verrassend vaak de mensen zelf zijn. De drie centrale figuren zijn Geralt (Henry Cavill), de Witcher 'himself', de tovenares Yennefer (Anya Chalotra) en de jonge prinses Ciri (Freya Allan).

Hier zijn nog 7 dingen die je moet weten voor je aan The Witcher begint.

Sarcastische Henry Cavill

In The Witcher gebeurt van alles maar er zijn minder verhaallijnen uit elkaar te houden dan in Game of Thrones; je hebt geen complete stambomen nodig om de drie hoofdpersonen te volgen. Het is wel handig om te weten dat ze alle drie in een andere tijdlijn zitten. Henry Cavill weet goed raad met Geralts sarcasme en is zo'n beetje het enige bekende gezicht, zodat de acteurs helemaal op kunnen gaan in hun personages. Menigeen noemt The Witcher de opvolger van Game of Thrones maar door de elfen en het andere sprookjesspul kun je ook aan The Lord of the Rings denken. Al is ook dat niet helemaal terecht; er wordt 'Elf' gesproken maar ook net zo goed 'fuck' gezegd. Het is allemaal niet zo loeizwaar door de (zwarte) humor en een jolige bard die geinige liedjes zingt.

Geen Goed of Kwaad

Het leukste van The Witcher is het gebrek aan een keurig afgebakend Goed of Kwaad; deze wereld is - net als de onze - niet zo zwart/wit maar alle klodders grijs. De keuzes die de personages maken hebben daarom echt consequenties. Consequenties waar zij en wij niet altijd blij van worden. Net als in het echte leven. Als iemand een monster de kop afhakt, is het nog maar de vraag of dat wel zo'n goede actie was. Door dergelijke morele kwesties zijn de personages menselijker, herkenbaarder en interessanter. The Witcher is dan ook een duistere fantasy voor grote mensen, inclusief een fikse portie bloed en bloot.

Wist je dat Henry Cavill tijdens het filmen van The Witcher ook de filmploeg te hulp schoot?

Ongedierteverdelger met gevoelens

Net als zijn collega-heksers is Geralt een soort kruising tussen een premiejager, een detective en een ongedierteverdelger; allemaal types die verrekte handig zijn maar die je liever niet op de thee vraagt. Hij houdt zich niet bezig met grote vraagstukken maar met het dagelijkse gehannes van geld verdienen om te kunnen eten. Lekker simpel. Tot die twee vrouwen (Ciri en Yennefer) op zijn pad komen, want dan moet hij ineens aan de bak. Oké, dat moet hij niet maar tegen die tijd is wel duidelijk dat hij toch iets meer gevoel in zijn donder heeft dan de meeste mensen denken.

Conclusie

Het eerste seizoen van The Witcher voelt grotendeels nog als een proloog aan, dus we snappen wel waarom Netflix alvast een tweede seizoen heeft besteld. We geven ze groot gelijk: dit smaakt zeker naar meer!