The Invisible Man Recensie - dé thriller van het jaar

Onzichtbaar zijn: het staat bij velen hoog op de lijst met tofste superkrachten die je als mens zou kunnen hebben. Maar als negentig jaar filmgeschiedenis ons iets geleerd heeft, is het wel dat de geniale geesten die het voor elkaar krijgen in het niets te verdwijnen over het algemeen weinig goeds uitspoken ermee. Het verhaal over de onzichtbare man is al in heel veel horrorfilms gebruikt, van de oude monsterclassic uit de jaren dertig tot aan Paul Verhoevens Hollow Man, waarin Kevin Bacon een goedje uitvond dat hem compleet aan het zicht onttrok. Het kwade genie in The Invisible Man flikt dat trucje weer op een hele andere manier, die we hier natuurlijk niet gaan verklappen.

De hoofdrol is voor de vrouw

Wat we wel kunnen zeggen, is dat de hoofdrol niet voor de enge kerel uit de titel is weggelegd, maar voor de vrouw op wie hij het gemunt heeft. Cecilia (Elisabeth Moss, uit The Handmaid's Tale) zit gevangen in een relatie met een even briljante als verrotte psychopaat. Ze neemt de benen en krijgt niet lang daarna het bericht dat haar ex een eind aan zijn leven heeft gemaakt. Dat geeft haar niet de rust die je zou verwachten na zulk nieuws. Sterker nog: ze krijgt het steeds tastbaar wordende vermoeden dat deze gevaarlijke gek helemaal niet dood is, maar haar weer heeft opgezocht. Het allerergste daarbij is dat ze hem niet kan zien en dat maakt anderen overtuigen van haar gelijk zo goed als onmogelijk.

Beklemmende thriller die je geen moment rust geeft

The Invisible Man is een extreem beklemmende thriller. Als kijker gunt hij je, net als die arme Cecilia, geen moment rust: vanaf de eerste scène wringt hij zich om je strot en houdt dat gevoel bijna de hele film lang vast. Wat een afgrijselijke nachtmerrie: een stalker die overal zou kunnen zijn en deze film laat je die spanning continu voelen. Want met elke streek die de booswicht Cecilia flikt, lijkt ze gekker te worden voor haar omgeving en op een bepaald moment zelfs schuldig aan steeds extremere gruweldaden. Er lijkt geen ontsnappen aan en die angst kruipt onherroepelijk onder je huid.

Elisabeth Moss acteert alsof haar leven ervan af hangt

Natuurlijk is dit effect voor een groot gedeelte te danken aan regisseur Leigh Whannell, die ook het scenario schreef en dat eerder deed bij onder meer Saw (dat alweer een nieuw deel krijgt!) en Insidious. Hij weet de logica niet helemaal deukvrij te houden, maar het genadeloze tempo gecombineerd met de subtiele dosering is klasse. Maar het grootste compliment mag naar Elisabeth Moss, die acteert alsof haar leven ervan af hangt. Geloofwaardig blijven terwijl je vecht tegen de lucht: ga er maar aan staan, maar Moss lukt het. De wanhoop, het verdriet, de woede en de onverdunde angst die ze uitstraalt: het komt keihard binnen.

Conclusie

2020 is nog jong, maar het gaat lastig worden om The Invisible Man nog te kloppen als beste thriller van het jaar; dat kan iedereen zien.

The Invisible Man draait vanaf 5 maart in de bioscoop.