'Expeditie Robinson maakt dit seizoen één héle grote fout'

Het steentje ‘grabbelen’ om te kiezen wie er niet mee mag doen tijdens de immuniteitsproef, drie kampen in plaats van twee, captainsduels en kiezen of je iemand uit het Eilandraad-kamp in je team wil of niet: Expeditie Robinson voelt dit seizoen érg fris door zulke terugkerende en nieuwe elementen. Toch knaagt er al één ding wekenlang aan me. Je kunt verfrissend te werk gaan, maar je kunt ook veel te ver gaan in je verander-drift.

'Een hele grote fout'

Expeditie Robinson maakt dit jaar één héle grote fout. De makers vonden het blijkbaar een goed plan om Afvallerseiland – of Duivelseiland, hoe je het ook noemen wil - dit seizoen maar even te skippen. Hoe dan? Misschien ben ik niet de ‘gewone’ Robinson-kijker, maar ik geniet juist van falende mensen. Kandidaten die écht niet in een groep passen, hun eigen graf konkelen of helemaal niet tot hun recht komen in immuniteitsproeven. Voor hen was er tenminste altijd nog Afvallerseiland. En nu... niet. Het lukte winnende teams tot nu toe welgeteld nul keer om via de ‘bordjesmanier’ een afvaller binnen te hengelen. Of ze gingen voor mensen die niet werden weggestemd óf, zoals de laatste weken gebeurt, ze nemen niet eens de moeite om iemand uit te kiezen.

'Dat moment komt niet en zal er ook niet komen'

Weggestemde mensen nemen nu nog altijd hoopvol plaats op het bankje tegenover Nicolette Kluijver en Rick Brandsteder. Ik hoor het ze haast denken: Oké, nu vertel je me dat er nog een eiland is waar ik mag gaan strijden voor een plekje terug in de Expeditie, op zoete wraak broedend. Toch? Maar eh... nope, dat moment komt niet en dat zal er ook niet komen. Ontzettend jammer. Want die weggestemde paradijsvogels en Expeditie-losers zorgen altijd voor goede tv. Zo herinner ik me nog goed hoe John de Bever zich in zijn jaar heerlijk liet verzorgen op Afvallerseiland terwijl hij een soort haat-liefde-stelletje vormde met keurmeester Rob Geus. Of boerin Bertie, die zich in 2016 uit de Expeditie liet stemmen, naar Afvallerseiland mocht, daar bijna een maand bivakkeerde om vervolgens nog te winnen ook. Le-gen-darisch.

Survivalbaas

Dat veel mensen juist blij zullen zijn, kan ik ook wel snappen. Geen tweede kans krijgen is júist Robinson omdat je dan meteen tot het gaatje moet gaan. Als een echte survivalbaas. In de wildernis krijg je tenslotte ook geen tweede kans. Ja, dat kan allemaal wel zo zijn, maar denk eens de mensen die dagen, soms zelfs weken op Afvallerseiland zitten. Díe moeten pas survivallen. Je bent vaak helemaal op jezelf aangewezen. Af en toe komt er eens iemand langs tegen wie je moet battelen, maar verder moet je zélf zorgen dat je in leven blijft. Het enige gezelschap dat je hebt is het groepje ratten dat midden in de nacht over je heen trippelt terwijl je niet kan slapen omdat je al uit pure eenzaamheid de hele dag met je eigen gedachten hebt geworsteld.

Wat had ik graag gezien dat de weggestuurde Rose Bertram naar Afvallerseiland mocht. Daar werd ze dan ontvangen door Marion Pauw, die haar eigen paradijs had gebouwd, de hoofden van verslagen slangen als een soort trofeeën om haar middel droeg terwijl ze nog altijd lekker zat te peuzelen van haar gejatte etensvoorraad van Kamp Noord. Dat was toch geweldig geweest?