- Expeditie Robinson
- Opinie
Expeditie Robinson: ‘Dít moet volgend seizoen écht anders’
Veronica Superguide’s online eindredacteur Robin Heerkens is vólledig verslaafd aan tv. Met deze wekelijkse terugblikcolumn hoopt hij die obsessie van zich af te schrijven. Hij dompelt zich elke week onder in Expeditie Robinson. Met deze keer: de allerlaatste terugblik van het seizoen!
Niets missen? Check hier onze Expeditie Robinson-overzichtspagina met het laatste nieuws én meer.
Zo. Die had ik even niet zien aankomen. Niet Aquaman Ferry ‘Olympisch kampioen’ Weertman, maar Dennis Wilt ging er met de winst vandoor. Het finalespel veranderde op de valreep toch nog in een nek-aan-nekrace toen London zijn achterstand wist in te halen en de drie heren allemaal bij hetzelfde onderdeel stonden: vuurballen in een korf mikken. Was het de meest spectaculaire Expeditie Robinson-finale ever? Nee. Die constante onderbrekingen tijdens het eindspel haalden de vaart er flink uit. Toch zorgde de verrassende winnaar uiteindelijk toch voor dat broodnodige, ‘speciale’ randje aan een seizoen dat wat mij betreft vooral de boeken in kan gaan als een reeks waarin de makers meer dan eens de hoofdrol speelden – in negatieve zin, bedoel ik dan.
Robinson Dennis
Eerst nog even Dennis. Van de drie mannen die in de finale stonden, voelde hij voor mij het meest als een ‘Robinson’. Ja, Ferry heeft het lichaam van een winnaar en was de gedoodverfde favoriet. En ja, London paste perfect op het eiland door zijn kookskills en was fysiek gezien misschien de zwakste finalist – een perfecte underdog. Maar Dennis zat daar precies tussenin. Hij heeft alles dat je als Robinson moet hebben: tactisch inzicht, een jaloersmakende dosis doorzettingsvermogen én de wil om niet neerslachtig te raken als je niet echt uitblinkt in proeven, bijvoorbeeld. Altijd blijven doorgaan, zoals hij zelf zo mooi samevatte in de studio. Eerlijk gezegd voelde ik met hem ook de meeste binding. Na dat hartverscheurende verhaal over zijn overleden zoontje, waar Dennis erg open en kwetsbaar over sprak, kijk je toch anders naar zo’n BN’er. Ook leek het alsof hij een ‘echte’ reden had om mee te doen: hij wilde voor zijn gezin de strijd winnen. Erg mooi.
Gal spuwen
In deze allerlaatste terugblik pak ik graag nog een allerlaatste keer een momentje om – ja, alweer – mijn gal te spuwen. Nog één keer zuur doen over de makers. Want: deze finale kon wel wat beter. Wat Wie is de Mol? bijvoorbeeld heel goed doet bij zo’n laatste aflevering, is eerst alle afvallers afgaan voordat de finalisten mogen komen. Die verplichte gesprekjes krijgen dan iets meer diepgang. Nu moest dat allemaal krampachtig gemixt worden terwijl de grote eindproef werd opgedeeld in meerdere stukken. Dat haalt steeds weer die spanning weg bij de finaleproef én zo komen de afvallers ook veel minder tot hun recht. Gelukkig haalden de meest interessante BN’ers de montage: nog één keer publiekslieveling Harry Piekema aan het woord, Marion en de gestolen ananas kwamen weer even voorbij en ook Devrim, de Gargamel van het seizoen, mocht zijn zegje doen.
De makers
Toch hangt er wat mij betreft nog wel een kleine zwarte deken over het seizoen heen. De manier waarop de makers Iliass lieten ‘gaan’ – zo voelde het, althans – maakt met nog wel eens woedend. Datzelfde geldt voor Chatilla: die had gerust gered mogen worden nadat Mike, vrijwel direct na zijn gewonnen Afvallerseiland-duel, doodleuk besloot om toch maar zijn biezen te pakken. En dat Afvallerseiland dit seizoen pas zo laat kwam, moet de volgende keer écht anders. Nu moesten we het voor een groot deel van het seizoen doen met de ‘Vrijbrief’. Dit nieuwe onderdeel kwam welgeteld nul keer goed tot uiting.
Nieuwe dingen proberen
Wie elke week mijn columns las, kreeg misschien de indruk dat steeds een nieuwe stok zocht om de makers mee te slaan. En hoewel dat deels zo was – sommige keuzes en acties kan ik nog steeds niet begrijpen – sluit ik graag af met iets positiefs. Want het is alleen maar goed dat ze na al die jaren nog nieuwe dingen proberen om het format fris te houden. De Vrijbrief mag dan een flop zijn; die Plunder heeft zeker potentie.
Ik kan oprecht niet wachten om me volgend jaar weer ruim drie maanden onder te mogen dompelen in de altijd rumoerige wereld van Expeditie Robinson. In één en dezelfde uitzending klap ik woedend van ergernis bijna uit elkaar en even later huil ik zo weer met de BN’ers mee bij een prachtig, emotioneel moment tussen kandidaten. Er is geen enkel ander programma dat zo’n effect op me heeft.
Wat anderen nu lezen
Married at First Sight: ‘Dit voelt steeds nepper’
Sonny en Dylan kijken MAFS: ‘Dit is scoren over de rug van een ander’
Formule 1 PrixPraat met Robert Doornbos: ‘Jeddah heeft een gevaarlijk randje’
Oud-voetballer Eljero Elia zag droomdeelname aan Expeditie Robinson in duigen vallen
Gerard Ekdom: 'Michael Jacksons video van Thriller veranderde de wereld'
Christiaan: 'Waarom jaagt TV zijn trouwste klant zo hard weg in de richting van de streamingdiensten?'
'Ezels, beren, scrotums en tranen: dit waren de Oscars 2023'
‘Wen er alvast aan: het einde van bingewatchen is nabij’
Christiaan onder de indruk van The Last of Us: 'Ik heb daarna wezenloos naar het scherm gestaard'
Wie is de Mol? – ‘Het leek wel de finale van Idols’