De atypische Adam Driver: een van de populairste acteurs van zijn generatie

Award-acteur

Markant. Zo zou je zijn kop heel goed kunnen noemen. Net als zijn heel carrière trouwens: hij werkt op het snijvlak van Hollywood dat maar aan bitter weinig acteurs is besteed. Aan de ene kant ken je hem van kaskrakers (Star Wars, House of Gucci, BlackkKlansman), aan de andere kant heeft hij een passie voor kunstzinniger werk waar niet iedereen van gehoord zal hebben, denk Annette en Paterson. En dan is er nog de tussencategorie waar hij écht in uitblinkt, die van diep persoonlijke verhalen die zo goed opgeschreven zijn dat ze ondanks soms beperkt budget toch een groot publiek vinden, zoals Marriage Story en de serie Girls waar hij ooit mee doorbrak. Het leverde hem al twee Oscar-nominaties (voor BlackkKlansman en Marriage Story), vier Emmy-nominaties en zelfs een Tony-nominatie (de Oscars van Broadway) op. Een winnaar is hij tot nog toe niet echt, maar knappe jongen die durft te beweren dat Adam Driver geen awards-acteur is. En dat terwijl hij pas zo’n tien jaar films maakt.

Het Starwars-effect

Direct na zijn grote doorbaak op televisie (in Girls dus, waarin hij het maffe liefje van hoofdrolspeelster Lena Dunham speelde) werkte Driver namelijk al met enorme regisseurs. Hij maakte in twee jaar tijd onder andere Lincoln (Spielberg), Frances Ha (Noah Baumbach, met wie hij nog vier keer zou werken) en Inside Llewyn Davis (de Coen-broers). In 2015 werd hij helemaal een A-lister dankzij zijn rol in Star Wars. De rol van Kylo Ren is er zo een waar half Hollywood voor heeft geknokt. Driver kijkt er toch net even anders naar. In een schaars interview zegt hij over Star Wars: “Het heeft mijn leven niet op een negatieve manier beïnvloed, ik voel me geen veranderd mens, ofzo. Ik ben blij met hoe het gelopen is. En mijn carrière is er beter van geworden op een manier die niet debet is geweest aan mijn eigen leven. Maar ik snap heel goed hoe dat wel kan gebeuren. Dat je echt een risico neemt door jezelf in de spotlights te zetten. Dat zou ik niet willen.”

Uit de spotlights

Driver acteert graag, maar wil net zo graag onbekend blijven. Na de middelbare school meldde hij zich bij de beroemde ‘entertainmentschool’ Juilliard, waar hij werd afgewezen. Na de aanslagen van 11 september ging hij daarom maar bij de marine, want met die acteercarrière wilde het niet zo vlotten. Driver: “Ik was naar Californië vertrokken om te acteren, maar had direct al geen geld meer. Ik had ook geen doel meer, dus keerde ik terug naar huis in Indiana. En toen ben ik bij de marine gegaan.” Terug op Amerikaanse bodem probeerde hij het nog één keer bij Juilliard en kwam hij wél binnen. Daar ontmoette hij ook zijn vrouw, Joanne. Mogelijk heb je haar nog nooit gezien, want ook zij blijft een beetje uit de wind.

De twee slaagden erin om de geboorte van hun zoon lange tijd geheim te houden. Driver: “Mijn zoon twee jaar uit de pers houden was een soort militaire operatie.” Uiteindelijk was het zijn schoonzus die per ongeluk haar Instagram op openbaar zette, waarna Driver en zijn vrouw met een kind op de arm werden gespot door oplettende fans. “Eigenlijk is het mijn werk om een soort spion te zijn. Om in het openbaar te leven en ervaringen op te doen, maar vooral niet zelf op te vallen. En dat is echt heel erg moeilijk als je in de spotlights staat.”

De allerbeste?

Als Adam al interviews geeft, praat hij vooral over zijn vak en zijn favoriete regisseurs, want daar is hij het gekst op. “Ik ben opgegroeid met films van goede regisseurs, mensen die ik altijd heb bewonderd en met wie ik heel graag zou werken. Zelfs de twee Star Wars-films waar ik in zat, voelden voor mij als kleine indie-films omdat ik ze maakte met Rian Johnson en J.J. Abrams. Het budget van een film vind ik totaal niet interessant. Het gaat mij erom dat er goede filmmakers op zitten.” Naast de Coens, Baumbach en Spielberg werkte hij ook al met Martin Scorsese (aan Silence) en zijn twee films na 65 worden gemaakt door niemand minder dan Francis Ford Coppola en Michael Mann. De liefde tussen Driver en zijn regie-helden is wederzijds. Martin Scorsese over Driver: “Wat een verschijning is hij op beeld. Een van de beste acteurs van zijn generatie. Misschien wel de allerbeste.”

Bange poeperd

De beste, en misschien ook wel de interessantste. Wie weet hoeveel kinderen hij inmiddels heeft en wat hij de komende jaren nog uitkiest qua films. Eén ding is zeker: hij kiest niet alleen hoofdrollen en hoeft ook niet mooi gevonden te worden. Driver: “Ik zie mezelf natuurlijk niet als hoofdrolspeler of sekssymbool. Dat is héél vreemd om te horen en had ik ook nooit achter mezelf gezocht. Ik hoor weleens dat ik zo’n ongebruikelijk gezicht heb. Maar het is gewoon mijn gezicht. Dat heb ik al mijn hele leven.” En nee: hij doet het óók niet voor de prijzen. “Awards betekenen niets voor me. Ik hecht veel meer waarde aan mensen die op straat naar me toe komen. Als ze me een lul vonden, zouden ze dat niet doen. Maar dat soort gesprekken duren ook nooit lang. Al snel zien die mensen dat ik veel banger voor hen ben dan zij voor mij. En dan verschuift de hele dynamiek direct.”

65: wat is dat?

Na een crash op een onbekende planeet blijkt piloot Mills (Driver) samen met één jong overlevertje gestrand te zijn op de aarde. Maar dan wel in het late Krijt, zo’n 65 miljoen jaar voordat hij met zijn schip vertrok. De twee vechten voor hun leven tegen een onbekend landschap en zijn zeer gevaarlijke prehistorische bewoners… dino’s dus.

Geen zorgen als je weinig snapt van de trailer: het ís ook een breinbreker. Maar waarom speelt Adam Driver ineens in zo’n ‘vreemde’ sciencefiction-film? Ook in dit geval ligt het antwoord bij de regisseurs. 65 komt uit de pen van duo Scott Beck en Bryan Woods, die ook de verrassende horrorfilm A Quiet Place schreven.

65 is vanaf vandaag te zien in de bioscoop

Dit verhaal verscheen eerder in Veronica Superguide. Nooit meer iets missen? Sluit dan snel een voordelig abonnement af!