Recensie The Terminal List - Chris Pratt wil iets te graag actieheld spelen

Met The Terminal List probeert Chris Pratt een kant te laten zien van zichzelf die we nog niet kennen: die van gepijnigde actieheld in een bikkelharde serie. Hij gaat er voor honderd procent voor, maar misschien was ietsje minder gepijnigd effectiever geweest.

Chris Pratt is de afgelopen jaren vooral druk geweest als Star Lord in Marvel-films en als raptor-fluisteraar in de Jurassic World-reeks. Met die rollen maakt hij goed gebruik van zijn komische gaven, maar hij heeft meer in zijn mars. Hij mag dan begonnen zijn in de comedy-hoek: één van de rollen die hem verder omhoog hielpen, was die van dodelijke Navy SEAL in Zero Dark Thirty. Dat was een relatief kort optreden, maar in de actieserie The Terminal List zien we hem acht keer een uur aan het werk als elite-militair.

Van kwaad tot erger

Pratt zet zijn blik op onweer als James Reece, een militair die met zijn team over de hele wereld op de lastigste klussen wordt afgestuurd. In het Midden-Oosten moeten ze een extremistische bommenmaker onschadelijk maken, maar het gaat het gruwelijk fout als bijna zijn hele team wordt neergemaaid. Het wordt nog veel erger: eenmaal thuis blijkt hij zo in de war dat zijn getuigenissen niet kloppen met het bewijs van de marine en dan worden ook nog zijn vrouw en kind vermoord.

Verward hoofd

Met dit drama als startpunt werkt Reece zich een weg door de betrokkenen bij een stinkend complot. Of zit het verraad allemaal in zijn verwarde hoofd, zoals de autoriteiten proberen duidelijk te maken? Gelukkig staat hij er niet alleen voor: hij heeft zijn collega Ben (Taylor Kitsch) en journaliste Katie (Constance Wu), al is die laatste in de eerste plaats op een spectaculaire scoop uit. Zo komt hij iedere aflevering een stapje dichter bij de waarheid.

Nevelig en chaotisch

The Terminal List maakt een blunder die dodelijk is in een tijd waarin kijkers van gekkigheid niet meer weten wat ze moeten kijken. De eerste aflevering is namelijk een heel slecht visitekaartje van wat de serie te bieden heeft en het zou ons dan ook niet verbazen dat mensen op grond daarvan meteen afhaken. Het begint al met de nevelige, chaotische en langdradige actiescène waarbij Reece’s team gedecimeerd wordt, maar ook andere sleutelmomenten worden genekt door de veel te donkere, onduidelijke manier waarop ze in beeld gebracht worden.

Lichtpuntje

Je zou bijna denken dat er een amateur aan het werk geweest is achter de schermen, maar de eerste aflevering is geregisseerd door de man achter Training Day en The Equalizer: Antoine Fuqua. Hoe dat is misgegaan, is een raadsel, maar wel symptomatisch voor meer problemen bij The Terminal List: het moet allemaal zo grauw en groezelig, dat het z’n doel regelmatig voorbijschiet. Lichtpuntje in deze duisternis: het trekt vanaf de tweede aflevering bij. Verlichtende humor hoef je dan nog steeds niet te verwachten, maar helderheid in de manier waarop het verhaal verteld wordt en gepresenteerd, helpt om erin te komen.

Conclusie

Bijna saboteert The Terminal List zichzelf met z’n veel te obscure, lelijk gefilmde eerste aflevering, maar de aanhouder krijgt daarna toch een spannende en harde serie te zien met Chris Pratt op zijn meest serieuze stand. Dat kan hij best, maar hij lijkt zichzelf te moeten overtuigen door het er wel erg dik bovenop te leggen.

The Terminal List is te zien op Prime Video. 

Wil je nog meer van Chris Pratt zien? Op Prime Video staat ook zijn sciencefictionfilm The Tomorrow War. Van die film komt ook nog een tweede deel. 

Luister ook onze podcast Bankplakkers, met kijktips en het laatste nieuws! Te luisteren via Spotify, Apple Podcasts en andere populaire podcast apps.