Recensie Girl in the Picture - Een tragisch eerbetoon dat je diep raakt
Girl in the Picture is een masterclass in documentaires maken en weet een tragisch levensverhaal om te bouwen tot een mooi eerbetoon aan een jonge vrouw, die nog zo veel te bieden had.
In het eerste kwartier van Girl in the Picture word je geconfronteerd met moord, kindermishandeling en een ontvoering. Die gruwelijkheden zijn nog maar het topje van de ijsberg en met de minuut wordt de documentaire tragischer. Het is onmogelijk om niet geraakt te worden door de hartverscheurende verhalen die verteld worden en tóch lukt het de makers om de docu op een positieve manier te eindigen. Dat is vakmanschap van het allerhoogste niveau.
Wie is Tonya?
Girl in the Picture begint met de vondst van een zwaargewonde vrouw genaamd Tonya. Volgens haar echtgenoot Clarence is ze aangereden, maar in het ziekenhuis gelooft niemand zijn onzinverhaal. De vrouw zit onder de blauwe plekken en het is duidelijk dat er iets goed mis is. Voordat het slachtoffer de waarheid kan vertellen, overlijdt ze in het ziekenhuis. Haar vriendinnen willen de naaste familie op de hoogte brengen en ontdekken dat ‘Tonya’ helemaal niet bestaat. Vanaf dat moment begint een zoektocht naar haar ware identiteit.
Je mond valt open
Het is geen spoiler om te vertellen dat Clarence eigenlijk Franklin Delano Floyd heet en een gestoorde crimineel is. Ook Tonya blijkt eigenlijk Sharon te heten. De makers hebben een aantal belangrijke personen in haar leven gesproken, zoals vriendinnen van school en collega’s uit de stripclub. De vrouwen vertellen Sharons bizarre verhaal en juist als je denkt dat het niet erger kan worden, komt er weer een nieuwe openbaring waar je mond van open valt.
Meer dan een horrorverhaal
Zo een tragisch verhaal moet op de juiste manier verteld worden, ook al lenen de schokkende plotwendingen zich makkelijk voor een sentimentele thriller vol deprimerend drama. De makers verdienen een pluim dat ze de juiste insteek hebben gevonden. Dit is een zoektocht naar de identiteit van Tonya/Sharon en niet een smeuïg horrorverhaal over psychopaat Franklin.
Emotionele mokerslag
Door de focus op het slachtoffer te leggen, leer je haar kennen en word je geraakt door iedere onthulling. Want juist als je denkt dat het niet erger kan worden, komt er weer een nieuwe emotionele mokerslag. Dat je aan het einde niet murw bent geslagen, komt door de ijzersterke opbouw van het verhaal. Je wordt meegenomen in de zoektocht naar Sharons echte identiteit en iedere stap dichter bij de waarheid is een lichtpuntje.
Positieve afsluiter
De makers van Girl in the Picture hebben heel goed hun research gedaan en weten zelfs in het laatste half uur nog te verrassen met mensen die ze voor de camera weten te slepen. Door het voortreffelijke onderzoek krijg je na afloop een goed beeld van wie Tonya/Sharon écht was en eindigt het verhaal na alle tragische ontwikkelingen alsnog met een positieve afsluiter.
Conclusie
Girl in the Picture had makkelijk de zoveelste true crime-documentaire kunnen zijn over een gruwelijke psychopaat en zijn verschrikkelijke daden, maar dat is het niet. Door de aandacht te verleggen naar het slachtoffer ontstaat een mysterie dat zich ontvouwt tot een mooi eerbetoon aan een jonge vrouw, die ondanks talloze tragedies, veel mensen op een positieve manier wist te raken.
Girl in the Picture is te zien op Netflix.
Wil je nog meer indrukwekkende documentaires zien? Wij hebben de beste op een rijtje gezet. Ben je toe aan iets luchtigers, bekijk dan het portret van de uitbundige Walter Mercado.
Luister ook onze podcast Bankplakkers, met kijktips en het laatste nieuws! Te luisteren via Spotify, Apple Podcasts en andere populaire podcast apps.
Wat anderen nu lezen
Recensie Anoniem – ‘De Nederlandse Batman overtuigt door sterk drama te combineren met cynische humor’
Recensie Transfusion – 'Een sombere thriller waarin Avatar-ster Sam Worthington vaak genoeg raak schiet'
'B&B Zoekt Lief bewijst dat de Belgen nog slechter in daten zijn dan wij'
'Zonder karakter geen sprookje: alle maskers af in Kamp van Koningsbrugge'
Recensie The Kardashians S3E1 – 'Zonder Khloé was de realityserie dodelijk saai'
Recensie Renfield – ‘Nicolas Cage kent zijn plek in deze horrorcomedy over Dracula’s hulpje’
Recensie Platonic – 'De comedyserie vol drugtrips en bizarre diefstallen is soms iets té genuanceerd'
Recensie About My Father - ‘Een slaapwandelende Robert De Niro in een derderangs Meet the Parents-variant’
‘Nooit gedacht dat het nóg gênanter kon in Familie Gillis: Massa is Kassa’
Recensie The Little Mermaid - 'Halle Bailey als de kleine zeemeermin zwemt regelrecht je hart in'