Hugh Grant is het lief zijn zat: ‘Ik ben een vervelend stuk vreten’

Operation Fortune

Hugh Grant was onze romcomheld en de eeuwige vrijgezel. Dat is nu afgelopen: hij is getrouwd, heeft vijf kinderen en speelt verre van romantische types.

Terwijl het filmsterrenbestaan voor andere mensen een jeugddroom is, heeft Hugh Grant (62) er altijd een hekel aan gehad. Hij wilde niet eens acteur worden! Tijdens zijn studie Engelse literatuur in Oxford (!) ging hij alleen voor de lol bij een toneelvereniging. Dat leverde hem een aantal lucratieve filmrollen op en zo werd acteren gewoon een manier om wat geld te verdienen. Handig toch? Meer stelde het volgens hem niet voor en wat betreft zijn vroege films zijn we het roerend met hem eens. The Lair of the White Worm is bijvoorbeeld een gestoorde horrorcomedy en Grant zelf zei: “Het is lastig acteren als je teksten uit je strot moet krijgen die uit het Spaans in het Engels zijn vertaald door iemand die van huis uit Frans praat.” Gelukkig kreeg hij daarnaast ook rollen in fijne Britse kostuumdrama’s, en op de set van het Spaanse Remando al viento (1988) leerde hij Elizabeth Hurley kennen, waarmee hij tot 2000 de Brangelina van de vorige eeuw vormde.

In het romcom-hokje beland

Je zou bijna denken dat Grant meer door toeval dan wijsheid een carrière opbouwde, maar hij keek gewoon kritischer naar de aangeboden scenario’s omdat hij minder happig was. “De meeste acteurs zijn dol op dit vak en hebben daar alles voor over. Ze willen een bepaalde rol zo graag spelen dat ze vaak niet zien dat de rest van het scenario pretentieuze bagger is.” Grant zag dat blijkbaar wel en sprong daarom een gat in de lucht toen het scenario van Four Weddings and a Funeral (1994) op de mat viel. De rest is geschiedenis, want die romantische comedy werd een kaskraker en hij werd een internationale filmster. Tot zover het goede nieuws. Het slechte nieuws was dat de kersverse celebrity daarmee in een hokje belandde waar hij moeilijk weer uit kwam. Voor de rest van de wereld was hij vanaf dat moment de charmante Britse gentleman met die lekker woelbare haren. Hoe vaak hij ook het tegendeel beweerde; iedereen was ervan overtuigd dat Hughie in het echt ook zo was en dat hij daarom niks anders kon spelen.

Als producent op z’n bek gegaan

Om meer controle te krijgen over zijn loopbaan, richtte Grant zijn eigen productiebedrijf op. Daarmee wilde hij een andere kant van zichzelf laten zien, bijvoorbeeld met de thriller Extreme Measures, maar wegens gebrek aan succes doekte hij de boel na een paar jaar weer op. Ook in zijn privéleven leek de acteur pogingen te doen om van zijn imago als zacht ei af te komen. Je zou tenminste denken dat een bekende filmster niet hoeft te betalen voor orale seks in een achterafsteegje... Grants arrestatiefoto ging de hele wereld over en een paar dagen later zat hij al bij Jay Leno op de talkshow-bank. Hij was daar om zijn eerste grote Hollywoodfilm, Nine Months, te promoten en sprak met zoveel ontwapenende humor en eerlijkheid over zijn misstap dat de fans juist nog meer van hem gingen houden - en hij er zelfs nog een stapel fans bij kreeg. Hetzelfde laken een pak toen de film flopte en hij ruiterlijk toegaf dat hij zelf schuld had, omdat hij niet zijn best had gedaan. Als om te bewijzen dat hij echt wel beter kon, revancheerde Grant zich door Julia Roberts te versieren in Notting Hill (1999).

Operation Fortune
© The Searchers

Kinderen bij de vleet

Het stereotiepe aanbod bleef echter aan hem knagen en daarom bombardeerde hij de 21ste eeuw tot zijn “millennium van klootzakken”. Hij speelde maar liefst zes (!) griezels in Cloud Atlas en gladde vrouwenversierders in Bridget Jones’s Diary en About a Boy. Voor die laatste zette hij zelfs de schaar in zijn beroemde kapsel, waar zijn fans een rolberoerte van kregen. Hij deed een hilarische Simon Cowell-parodie in American Dreamz en gaf over het paard getilde popzangers er met veel plezier van langs in Music and Lyrics. Volgens eigen zeggen werd hij “gelukkig ook te oud en te lelijk voor romantische comedy’s”. Blijkbaar vonden de dames hem helemaal niet te oud, want na jaren als kinderloze vrijgezel, kreeg Grant na zijn vijftigste in tien jaar tijd maar liefst vijf kinderen. Twee met de Chinese receptionist Tinglan Hong en drie met de Zweedse tv-producent Anna Eberstein, waar hij in 2018 mee trouwde. Een behoorlijk omslag voor een man die altijd beweerde niks met baby’s te hebben en zei: “Ik kan ze maximaal vier minuten hebben, want ik snap niet wat er zo leuk aan is.” Zodra hij zelf kinderen had, veranderde die toon: “Ze zeggen dat de babytijd niet zo spannend is, maar ik vind het geweldig. Ik was van plan mij er doorheen te bluffen, maar dat was helemaal niet nodig.”

Liever gestoorde types

Ook op het professionele vlak lijkt Grants eindelijk zijn draai te hebben gevonden. Hij kan zijn acteertalent laten zien in serieuze drama’s, zoals de film Florence Foster Jenkins met Meryl Streep en de miniserie The Undoing met Nicole Kidman. Daarnaast heeft hij een hoop lol met het spelen van gestoorde typetjes, zoals zijn campy schurk in Paddington 2. Grant: “Het is voor mij een opluchting dat ik nu voor de camera eindelijk meer mezelf kan zijn. Ik baal altijd als mensen denken dat ik aardig of beleefd ben. Ik ben een vervelend stuk vreten en ik wil dat ze dat weten ook. Ik heb geen behoefte om ooit weer de snoezige knuffelbeer uit te hangen.” Die uitspraak heeft regisseur Guy Ritchie in zijn oren geknoopt, want die liet hem helemaal losgaan als geheim agent in The Man from U.N.C.L.E., een foute gast in The Gentlemen en nu weer als rijke gladjakker in Operation Fortune: Ruse de guerre. Het ziet ernaar uit dat ook Grants volgende rollen in die laatste categorie vallen: hij is volgend jaar te zien in de fantasyfilm Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves en in Jerry Seinfelds comedy Unfrosted: The Pop-Tart Story.

Operation Fortune is vanaf 12 januari te zien in de bioscoop

Hugh Grant blijft hoe dan ook onze favoriete Britse acteur.

Dit verhaal verscheen eerder in Veronica Superguide. Nooit meer iets missen? Sluit dan snel een voordelig abonnement af!