House of the Dragon: ‘Het startsein voor knallende confrontaties is nu echt gegeven’

In de handvol afleveringen die er nu zijn van House of the Dragon, heeft de serie laten zien dat het geen luie kopie is van Game of Thrones. Maar vertrouwde herkenning is er natuurlijk wel: luister maar naar de één op één gekopieerde openingsmuziek. Dankzij aflevering vijf weet ik nu ook dat er nog een belangrijke traditie in ere wordt gehouden: als er een bruiloft wordt georganiseerd, mag je doffe ellende verwachten.

Slecht vooruitzicht

In aflevering vijf wordt afscheid genomen van één van de belangrijkste figuren in het verhaal – al zal dat waarschijnlijk niet voor altijd zijn. Otto Hightower is ontslagen als de voornaamste adviseur van koning Viserys dus moet hij zijn boeltje pakken, maar niet voordat hij zijn dochter, koningin Alicent, haarfijn heeft uitgelegd wat er gaat gebeuren. Hij waarschuwt dat er oorlog komt als Rhaenyra op de troon komt, omdat het rijk geen vrouw als heerser zal accepteren. Dat zal haar dwingen Alicents kinderen, de andere pretendenten, uit de weg te ruimen om te voorkomen dat er een staatsgreep komt. Ik ben geneigd zijn voorspelling te geloven.

De tekst gaat verder onder de afbeelding

Bronze bitch

Maar er is nog een afscheid, van het meer definitieve soort. Ik hoopte vorige week nog op een hufterige actie van Daemon om zijn gevoos met zijn nichtje Rhaenyra goed te maken en hij stelt niet teleur. Onder dwang zoekt hij zijn ‘bronze bitch’, zoals hij zijn vrouw Rhea Royce liefkozend noemt, op in haar vallei. Zonder een woord te zeggen, hoort hij haar smalende welkom aan, maakt het paard waar ze op zit van streek en zo valt ze eraf en wordt geplet door het beest. We krijgen het niet te zien, maar het heeft er alle schijn van hij haar daarna de kop inslaat met een grote steen. Rhea, we hardly knew ya…

Open huwelijk

Intussen moet Viserys haast maken om dat huwelijk van zijn dochter en de zoon van zijn belangrijke bondgenoot Corlys Velaryon te fiksen. Ik had al het vermoeden dat de koning het eind van dit seizoen niet gaat halen, maar het gaat nu wel heel snel heel slecht met zijn gezondheid. Gelukkig krijgt hij het beoogde koppel op tijd bij elkaar, al spreken de bruid en bruidegom Laenor wel af dat hun trouwen puur voor de politiek en de nakomelingen is: daarnaast mogen ze doen wat ze willen. Fijn voor Rhaenyra én Laenor, die er een vriend op na houdt.

De tekst gaat verder onder de afbeelding

Koene ridder

Wie er niet gelukkig mee is, is Rhaenyra’s ridder Criston. Zijn voorstel om er samen vandoor te gaan naar een ver contintent wordt afgeslagen en nu baalt hij dat de prinses hem er alleen als scharrel bij wil hebben. Heeft hij daar zijn celibaat voor opgegeven?! Die frustratie gaat nog grote gevolgen krijgen. Maar eerst doet hij iets wat ik niet zag aankomen: hij offert zichzelf op als koningin Alicent hem vraagt hoe dat zat met die morning after thee die Rhaenyra kreeg na haar schandalige flirt met Daemon. Hij biecht op dat hij daarna met de prinses naar bed is geweest en hoopt op een genadige executie voor deze daad, maar Alicent houdt haar mond.

Rampzalig resultaat

De koningin heeft de puntjes nu wel met elkaar verbonden: haar hartsvriendin heeft keihard gelogen over wat er met Daemon gebeurd is. Dat heeft haar vader zijn baan gekost en als ze hem mag geloven, komt ook haar kroost straks in gevaar. Maar wat had Rhaenyra anders moeten doen? Zij is door Daemon in een onhoudbare positie gebracht en kon niks anders dan de onschuldige prinsessenkaart spelen om haar toekomst in het rijk te redden. Hierom houd ik van deze serie: de grijstinten van wat de personages doen, zijn zo rijk aan contrast en diepte, dat partij kiezen bijna niet kan. En het resultaat is rampzalig, zoals de finale al een beetje voorspiegelt. Criston wordt op het pre-huwelijksfeest door de vriend van Laenor ingefluisterd in wat voor een liefdeskwadrant hij beland is en draait compleet door: hij beukt de arme kerel tot moes en het feest is verpest. Dan maar trouwen zonder gasten, zien we in de laatste scène. Viserys stort in na het ja-woord: ik vermoed dat we die niet meer levend terugzien. Waarmee het startsein voor knallende confrontaties écht is gegeven.