House of the Dragon: ‘Wat je ook vindt van Alicent, ze heeft hart voor de zaak’

Ik heb nog nooit zoveel schrijffouten met namen gemaakt als in deze recaps van House of the Dragon. Inmiddels schrijf ik ‘Rhaenyra’ niet meer als ‘Rhynaera’, maar de verwarring duurt voort met die lastig te spellen namen die zo achterlijk veel op elkaar lijken. Om het nog een beetje erger te maken, worden ze ook nog eens geregeld gerecycled. Vervelend voor mij, maar nog meer voor veel sleutelpersonages in House of the Dragon. Eén zo’n uitglijder zet namelijk het hele koninkrijk op z’n kop.

Oeps

In de laatste scène van de vorige aflevering prevelde koning Viserys tegen Alicent over de droom van Aegon de Veroveraar, een verhaal dat hij zijn dochter Rhaenyra vertelde toen hij haar aanwees als zijn opvolger. Waarschijnlijk had de stervende koning het idee dat hij zijn dochter bij zich had aan zijn bed, wat zou verklaren waarom Alicent zijn woorden totaal verkeerd interpreteert. Of ze hoort wat ze graag wil horen. Zonder opzet overigens; dat blijkt wel uit haar daden in deze aflevering. Hoe dan ook: terwijl Viserys denkt zijn dochter toe te spreken over haar lotsbestemming als heerser, verstaat Alicent dat haar eigen kind Aegon op de troon moet komen. En dat is precies wat er daarna gebeurt.

De tekst gaat verder onder de afbeelding

Protest

Niet zomaar, natuurlijk. Er klinkt weerstand in de raad van adviseurs, want zeg nou zelf: hoe geloofwaardig klinkt Alicents verhaal over de last minute bedenkingen van Viserys nou eigenlijk? Maar de heer die het waagt om op te staan en te protesteren, wordt door lomperik Cristan Cole zo hard neergesmeten in zijn stoel dat hij met zijn hoofd op tafel klapt: morsdood. Het is duidelijk: Alicent gaat haar zin krijgen en daar had haar vader Otto al op voorgesorteerd.

Scheur in de macht

Een dringender probleem dan die paar loyalisten aan Rhaenyra is het feit dat de toekomstige koning nergens te vinden is. Zowel Otto als Alicent sturen hun mannetjes eropuit om Aegon op te sporen in de stad en zo openbaart zich de steeds groter wordende scheur tussen de koningin en de hand. Beiden willen Aegon op de troon, maar volgens Otto’s logica moet Rhaenyra en haar hele gevolg daarna dood en Alicent wil haar oude vriendin sparen. Aegon blijkt intussen te zijn gegijzeld door de White Worm, die we nog kennen als de tweede bruid van Daemon met wie hij in het begin van de serie aanrommelde. Zij is de spin in het web van spionnen die alles weten van de verderfelijke bezigheden van de royals buiten de paleismuren.

Gevijlde tanden

Zo belanden de speurders die in opdracht van Otto op zoek zijn naar Aegon in een clandestiene arena waar de prins graag rondhangt en walgelijke gevechten tussen arme kinderen met gevijlde tanden plaatsvinden en het joelende volk op kan wedden. Er kruipen daar ook de nodige kleine bastaards van Aegon rond. Precies aan dit soort taferelen wil de White Worm een einde maken en dat is dan ook haar voorwaarde om Aegon terug te geven aan Otto tijdens een geheime afspraak. Maar als zijn mannen de dronken prins gevonden hebben, sleuren Cole en Aemond hem uit hun handen, zodat Alicent deze slag van haar vader wint.

De tekst gaat verder onder de afbeelding

Boeiend conflict

Hoewel niks in House of the Dragon zwart-wit is, is het wel zo geschreven dat de sympathie van de meeste kijkers zal liggen bij het kamp van Rhaenyra en dat is bij mij niet anders. Maar ik vind het toch mooi om te zien dat Alicent, ondanks haar irritante momenten, vasthoudt aan haar principes. Als haar moederinstinct de overhand neemt, verdwijnt haar menselijkheid naar de achtergrond, maar ze heeft absoluut hart voor haar zaak. Dat laat ze nog maar eens zien als ze voor informatie onderhandelt met Larys door walgend zijn voetenfetish te voeden. Wat ze doet komt nooit voort uit lompe machtswellust en dat maakt het conflict van haar met Rhaenyra extra boeiend. Ik ben erg benieuwd wat dat gaat brengen in de volgende aflevering, die een spectaculaire inleiding krijgt in de laatste scènes van deze.

Knallende finale

Om extra tegenslagen te voorkomen is het essentieel dat Aegon zo snel mogelijk op de troon gezet wordt en de kroning vindt dan ook al een dag na de dood van Viserys plaats. Het volk lijkt het allemaal prima te vinden dat Aegon nu opeens hun baas wordt en juicht hem braaf toe. Maar prinses Rhaenys is nog in King’s Landing en is gevangen gezet in afwachting van hoe zij partij gaat kiezen. De nicht van Viserys had eerder een goed gesprek hierover met Alicent, maar haar uiteindelijke besluit beleeft z’n crescendo in de knallende finale van deze aflevering.

Vurige strijd

Ze is namelijk vrijgelaten door een van de ridders en ziet haar kans schoon om de kerkers van het gebouw in te vluchten waar Aegon gekroond wordt. Daar wordt haar draak gegijzeld, maar nu de beveiliging andere dingen aan het hoofd heeft, ziet ze haar kans schoon. Met een ontploffing van gruis en stof buldert ze door de vloer van de zaal heen en stampt met haar draak richting de nieuwe koning. Na een drakenbrul die bij de hele koninklijke familie door merg en been gaat, geeft Rhaenys antwoord op de vraag voor welke kant zij kiest, om daarna weg te vliegen. Dat belooft een vurige strijd te gaan worden.