Vroeg of laat belandt een beetje acteur wel in een superheldenfilm tegenwoordig, zo lijkt het. Sylvester Stallone maakt met Samaritan alweer zijn tweede, na een bijrol in Guardians of the Galaxy 2. Deze keer draait alles om hem en dat is op zich een slimme insteek, want er zijn maar weinig acteurs die zo overtuigend een zeventiger kunnen spelen die nog een stevig pak slaag kan uitdelen. Het is het verhaal om zijn personage heen dat tekortschiet.

Superbroers

Twintig jaar na dato hebben mensen het er nog dagelijks over: een episch superheldengevecht tussen twee broers, dat beide geweldenaren niet overleefden. Tenminste, dat is het verhaal. Sam, een jochie in een arme wijk vol criminaliteit, denkt in vuilnisman Joe (Stallone) Samaritan te herkennen, de goede helft van de supergebroeders. Dat komt goed uit, want de lokale opperschurk heeft de magische voorhamer van Nemesis opgeduikeld, de boosaardige broer van het stel. Hij wil oude tijden laten herleven, dus zet Sam druk op zijn nieuwe vriend om uit de vut te komen.

Low tech

Samaritan is een sobere film en dat is met opzet gedaan: de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, is een grauwe achterbuurt, bevolkt door cliché-straattuig dat zo lijkt weggelopen uit gangfilms uit de eighties. Dat past wel als decor voor de low tech superhelden waar de film om draait: het zijn beresterke, bijna onkwetsbare straatvechters, geen rondvliegende helden met flitsende outfits of geavanceerde wapens. Extra zonde dus dat Samaritan niks doet met dit verfrissende uitgangspunt binnen het overvolle genre.

Niet bepaald super

In het overgrote deel van de film is alles wat met superhelden te maken heeft pure bijzaak. Oké, Stallone smijt zijn tegenstanders wat harder weg dan iemand zonder superkrachten, maar het verhaal dat verteld wordt, is niks anders dan dat van een oude krachtpatser die uit zijn hol komt om een jong kereltje te helpen. Niks meer dan Equalizer 3 of Transporter 5 dus, met een dun bovennatuurlijk vernisje. Pas tijdens de finale begint Samaritan een beetje op een superheldenfilm te lijken, maar dan is het te laat. Daar kan zelfs een volslagen overbodige twist niks aan veranderen.

Irritatiegrens

Er wordt veel tijd geïnvesteerd in de ontluikende vriendschap tussen het ventje en Stallone’s nukkige geweldenaar, maar die betaalt zich niet uit. Javon ‘Wanna’ Walton, de influencer die met rollen in Euphoria en The Umbrella Academy lekker bezig is als acteur, gaat regelmatig over de irritatiegrens als de dertienjarige Sam. Stallone weet dat niet te counteren met zijn nuchter bedoelde spel, dat zo meer weg heeft van een routineklus. Samen met die halfslachtige aanpak van het superheldenverhaal blijft er zo niet veel over om Samaritan voor aan te raden.

Conclusie

Als je Sylvester Stallone te pakken hebt voor een superheldenfilm moet je daar meer uit kunnen halen dan hier gebeurt. Samaritan wil een realistisch soort genrefilm zijn, maar verwaarloost het fantastische element van het verhaal en weet dat niet te compenseren met de menselijke factor van een vriendschap tussen een jochie en een superheld met tegenzin.

Samaritan is te zien op Prime Video.

Meer beoordelingen lezen? Check hier onze nieuwste recensies.