‘Deze lachwekkend slechte Expeditie Robinson-kandidaat was stiekem geniaal’

Niets missen? Check hier onze Expeditie Robinson-overzichtspagina met het laatste nieuws én meer.

Terwijl ik Expeditie Robinson kijk, lig ik languit op de bank in de meest luie houding die je maar kunt bedenken. Eén arm zit diep in een zak chips terwijl de ander geregeld uit ergernis en verbazing omhoog schiet. De houding van sommige kandidaten in aflevering twee konden weer rekenen op mijn passief-agressieve commentaar. En ja, ik ben me ervan bewust dat de BN’ers het hoe dan ook van me winnen qua geloofwaardigheid: ik lig hier op een bank die zich inmiddels heeft gevormd naar mijn lichaam terwijl zij ploeteren en zichzelf helemaal afpeigeren voor ons vermaak. Maar, dat gezegd hebbende: zelfs ík zou me beter staande houden dan sommige kandidaten…

Janken!

Zo weet ik niet wat er met Vincent Vianen aan de hand is. Die is wel héél snel door de hitte bevangen geraakt. Ik kan me niet voorstellen waarom je anders al na één kleine tegenslag in tranen je teamgenoten teleur moet stellen. Jesus, je hebt niet iemand vermoord, je hebt het gewoon afgelegd tegen Ferry ‘the beast’ Weertman, een Olympisch kampioen en beer van een vent die nog steeds in topvorm is. Niemand anders uit je team had het beter gedaan. Door deze overdreven emotionele reactie gaan andere kandidaten juist denken: oh wow, dit is zielig. Deze man kunnen we maar beter naar huis sturen – hij kan dit echt niet aan. Kirsten Westrik doet het wat dat betreft veel beter: ze voelt zich helemaal klote door een brakke nacht op een zowat lege maag, maar ziet ook in dat het strategischer beter is om je tranen voor je te houden. Best pijnlijk, maar wel slim. Maar uiteindelijk kon ‘zelfs’ Kirsten haar tranen niet bedwingen.

De Expeditie Robinson-bubbel

Het zal waarschijnlijk komen door de bubbel waar de kandidaten allemaal samen inzitten. Wie in die cocon zit, beleeft alles tien keer heftiger dan de kijkers. Je bent na één nachtje al besties met je teamgenoten en één blik richting de zo goed als lege voedselvoorraad is genoeg om de tranen te laten rollen. Ondertussen denk ik vooral: joh, stel je niet zo aan. De makers geven je wel een mars als je van je stokkie dreigt te gaan. Niemand lijkt even nuchter na te kunnen denken. ‘Jongens, we zijn hier bezig met een tv-programma, er staan camera’s om ons heen, er kan eigenlijk helemaal niets ergs gebeuren. Nooit.’ Tegelijkertijd is die overdrevenheid ook deel van de Robinson-aantrekkingskracht: het konkel-gehalte heeft er namelijk ook baat bij dat emoties alle kanten op schieten.

De tekst gaat verder onder de afbeelding

Verbazing alom door Marion

De kandidate die mij écht heeft verbaasd deze én de vorige aflevering, is Marion Pauw. Ze blunderde vorige week al door de halve meelvoorraad er doorheen te jassen door foute inschattingen en ook nu banjerde ze als een soort olifant in de porseleinkast door het spel heen. Zo hielp ze een zelfverzonnen horrorverhaal over ratten de wereld in. Alleen om de kandidate die in haar beleving nóg zwakker is, Rose Bertram, in de danger zone te drukken. Het topmodel is namelijk bang voor alles dat kruipt. Ook zat Marion wéér te pielen bij het koken. Deze keer wist ze cassave te verknallen waardoor nota bene Rose de boel overnam. Als je faalt als kok en doorzichtige psychische spelletjes probeert te spelen – en je bent ook nog eens geen fysiek sterke oud-topsporter – hoeven andere kandidaten alleen nog maar de genadeklap uit te delen. Het is survival of the fittest op het pijnlijke af. Aangeschoten wild moet nu eenmaal wieberen.

‘Lachwekkend slecht’

Marion was al met al een lachwekkend slechte kandidaat – dat zal ze hopelijk zelf óók erkennen. Zelden heb ik een Robinson-BN’er gezien die zo niet op haar plek zat. Ze voelde zich onzichtbaar, wilde erkenning voor het bijvullen van andermans waterflessen, ging in de proef lekker haar eigen gangetje, kwakte een wateremmer omver. Héérlijk om naar te kijken. Het klungelige ongemak spatte van mijn scherm. Zeker toen bij de Eilandraad bleek dat het héle team op Marion stemde. Auw.

Gek genoeg zorgde de thrillerschrijfster wél voor een van de meest hilarische en geniale Robinson-acties ooit. Ze voelde de bui al hangen en stopte voor vertrek naar de Eilandraad snel de hele voedselvoorraad in haar tas. Ik weg? Jullie geen eten! Wát een roekeloze bazenmove. Opeens bleek Marion stiekem toch ook iets geniaals in zich te hebben.

Ik ga haar nog missen ook!