Recensie Fear Street Part Two: 1978 - Dit bloeddorstige vervolg zet de trilogie weer op de rails
Fear Street Part Two: 1978 is op ieder vlak een verbetering op het eerste deel. Meteen vanaf de spannende intro ben je gegrepen door de griezelige gebeurtenissen en gruwelijke moordpartijen.
Over Fear Street Part One waren we niet zo positief. De Netflix-film was op z'n beste momenten een slappe kopie van Scream en dat voorspelde weinig goeds voor de andere twee delen in de trilogie. Part Two deed ons echter versteld staan. Alles wat fout ging in de eerste film wordt goedgemaakt in dit voortreffelijke vervolg.
Camp Nightwing
Fear Street Part Two: 1978 is een sequel, maar ook een compleet nieuw verhaal. De kids die Part One hebben overleefd, zoeken hulp bij C. Berman, de enige persoon die het bloedbad op Camp Nightwing kan navertellen. Met tegenzin herinnert zij zich wat voor gruwelijke dingen zich hebben afgespeeld op het zomerkamp, dat werd geterroriseerd door een moordenaar met een bijl.
Sadie Sink
Wat volgt is een lange flashback, waarin we allerlei nieuwe personages leren kennen. De meesten zijn van bordkarton en ongelooflijk vervelend, zodat je er niet om zal rouwen als ze aan een vroegtijdig einde komen. De hoofdpersonen hebben allemaal wat meer diepgang en vooral Sadie Sink uit Stranger Things is heel sympathiek als de rebelse Ziggy. Dat is een verademing vergeleken met het eerste deel waarin iedereen op de zenuwen werkte.
Shadyside vs Sunnyside
Het verhaal over een zomerkamp waar een bijlmoordenaar actief is, doet denken aan Friday the 13th en daar is Fear Street Part Two: 1978 ook een duidelijke kopie van. Toch is het wel een originele film. Fear Street speelt zich af in een eigen universum met een grote rol voor de heks Sara Feir en de rivaliteit tussen de stadjes Shadyside en Sunnyside. Dat wordt in dit tweede deel veel beter uitgewerkt dan in het eerste. Het zomerkamp is duidelijk verdeeld in twee groepen en met één bloeddorstige killer om voor te vluchten, is er meer ruimte om het verhaal van Sara Feir uit te diepen.
Het verkeerde been
Het meest opmerkelijke aan de Netlix Original is dat de film meerdere keren weet te verrassen. Als je Part One hebt gezien, ben je bekend met de belangrijkste gebeurtenissen en ken je al een aantal personages. Part Two gebruikt die kennis om je regelmatig op het verkeerde been te zetten. Deze plotwendingen worden op een logische manier opgebouwd en laten zien dat de schrijvers wel degelijk weten waar ze mee bezig zijn.
Conclusie
Na het inspiratieloze Part One leek de Fear Street-trilogie bij voorbaat gedoemd. Fear Street Part Two:1978 weet de reeks eigenhandig weer op de rails te zetten. De slasher verrast met slimme plotwendingen en laat je griezelen met gruwelijke moordpartijen. De personages zijn ook erg leuk en Sadie Sink is een superster in de dop. Het enige nadeel is dat de film te veel leent van Friday The 13th, maar in dit geval is het meer een sterke ode dan slappe kopie.
4 STERREN
Fear Street Part Two: 1978 is te zien op Netflix.
Wil je nog meer goede horrorfilms op Netflix kijken? Check dan deze toppers. En als je nog niet uitgegriezeld bent, kijk dan deze 25 klassiekers.
Luister ook onze podcast met kijktips en het laatste nieuws. Ook te luisteren op Spotify en Apple Podcasts.
Wat anderen nu lezen
Recensie Fatal Attraction - 'De seksloze serie verpest alle aantrekkingskracht die de film ooit had'
Recensie Anoniem – ‘De Nederlandse Batman overtuigt door sterk drama te combineren met cynische humor’
Recensie Transfusion – 'Een sombere thriller waarin Avatar-ster Sam Worthington vaak genoeg raak schiet'
'B&B Zoekt Lief bewijst dat de Belgen nog slechter in daten zijn dan wij'
'Zonder karakter geen sprookje: alle maskers af in Kamp van Koningsbrugge'
Recensie The Kardashians S3E1 – 'Zonder Khloé was de realityserie dodelijk saai'
Recensie Renfield – ‘Nicolas Cage kent zijn plek in deze horrorcomedy over Dracula’s hulpje’
Recensie Platonic – 'De comedyserie vol drugtrips en bizarre diefstallen is soms iets té genuanceerd'
Recensie About My Father - ‘Een slaapwandelende Robert De Niro in een derderangs Meet the Parents-variant’
‘Nooit gedacht dat het nóg gênanter kon in Familie Gillis: Massa is Kassa’