Expeditie Robinson: ‘Dit is toch wel één van de domste acties ooit’

Ik was me stiekem al aan het voorbereiden op nog meer ergernis rondom het paarse team, waar Marion Pauw vorige week genadeloos hard werd uit gekickt. Ik snap heel goed dat ze haar eruit gooiden, ze was tenslotte één van de slechtste Expeditie Robinson-kandidaten ooit, maar de rest van het team loopt ook niet bepaald over van de toppers.

'Een gekke gewaarwording'

Rose Bertram zit er nog steeds, ondanks haar fobie voor alles dat kruipt in combinatie met gierend watervrees. Op zich zegt dat al wel genoeg over de staat van het team. Of… toch niet? Het verbaasde me dat ik gedurende de aflevering steeds meer respect kreeg voor paars. Een gekke gewaarwording.

Handdoek in de ring gooien

Zelf zou ik meteen woest de handdoek in de ring smijten wanneer iemand mijn twintig bananen, ananas én cassave jat. Als wraakactie voor het wegsturen. Maar Marions naaistreek – een ongekende powermove – liet helemaal geen diepe sporen na. Het team bleef veerkrachtig, misschien juíst omdat ze zich zo genaaid voelden door Marion. Met name paarser Dzifa Kusenuh maakte deze aflevering indruk als opgewekte kandidaat die het hoofd koel wist te houden tijdens de teamproef. Een oud-basketbalprof – Chatilla - verslaan in EEN SPEL MET BASKETBALLS is toch wel een meesterlijke prestatie.

Allemaal leuk en aardig, maar mijn onverwacht opgebouwde respect voor team paars was even later weer bijna helemaal verdwenen. Ik kon, net als kandidaat Niek Roozen – die een nog giftige yam naar binnen werkte – aan het zuurstof. Expeditie Robinson slingert je in één keer alle emotionele kanten op.

De tekst gaat verder onder de afbeelding

Eten, eten en nog eens eten

Het gaat de hele tijd maar over eten op de eilanden. Logisch ook. Je hebt niet veel om handen tussen de proeven door en je kunt ook niet altijd blijven konkelen. Dan word je helemaal hoorndol. Oftewel: de verveling slaat geheid toe. Dat je daarom veel ouwehoert over eten en de voedselvoorraad, is logisch. Je zou dan wél verwachten dat je eten behandelt als een klomp puur goud. Nou, niet dus. Dan ken je team paars nog niet. De survivalnoobs vonden het een goed idee om een al leeggegeten helft watermeloen op de nog onaangeroerde helft te leggen.

Echt, hoe haal je het in je hoofd? Dit is toch wel één van de domste acties ooit. Zo’n watermeloen begint na tien seconden al te smeulen in zo’n bloedhete kist. Zelfs de apen op het eiland moeten gedacht hebben: gadverdamme, die dampende meuk hoeven we niet.

Niet echt baanbrekend

Verder kabbelde de boel vooral. Saai kan ik het ook weer niet noemen. Hoewel die proeven niet echt baanbrekend voelden, want je hebt ze allemaal al wel een keer gezien in een of andere vorm, voelen ze toch net vers genoeg om te blijven boeien. En de onderlinge ruzies, borrelende ergernissen en het groeiend wantrouwen naar de medekandidaten – heerlijk. Dat is na tachtig jaar Robinson nog steeds smullen.

Toch voelde de Eilandraad een beetje hap-slik-weg. We hoorden Susan na haar exit zeggen dat het niet als een verrassing kwam dat ze eruit vloog, maar ik denk dan: hoezo? In deze aflevering werd eigenlijk maar één duidelijke scène besteed aan Chatilla die vond dat Susan teveel met andere kandidaten bezig was en dat het bondje van de meiden niet meer sterk stond. Dat was het wel. Dit is alleen niet genoeg om echt een band te krijgen met Susan of om mee te leven met haar tijdens zo'n exit. Geef ons meer context. 

Ik wil ook meer spanning. Meer intrige. Meer gezeik. Meer gekonkel. En vooruit, gooi er ook maar wat knallende ruzies in. Het is gebruikelijk dat het gekonkel in Robinson op dit moment in het spel nog niet piekt, maar na die jat-actie van Marion zijn we iets te snel iets te verwend geraakt. Een beetje meer heisa mag best. Zeker nu het er toch echt op lijkt dat er dit jaar geen Afvallerseiland meer komt...