Snatch

VERONICA SUPERGUIDE REVIEW

Turkish en zijn maatje Tommy zijn kleine jongens in de wereld van de illegale bokswedstrijden, maar ze willen hogerop. Daartoe moeten ze zaken doen met Brick Top, een crimineel die ervan houdt om mensen aan varkens te voeren. In een ander deel van de stad steelt Franky Four Fingers een grote diamant in opdracht van zijn baas Avi, die in Amerika zit. Als Boris The Blade hoort over de diamant, wil hij Vinny en Sol voor zijn karretje spannen om dat ding in handen te krijgen. Tegelijkertijd gaat Tommy, samen met bokser Gorgeous George, naar de zigeuners om een nieuwe caravan te kopen voor Turkish. Dat gaat echter grondig mis. Evenals de poging van Sol en Vinny om de diamant te stelen. Zo zijn binnen de kortste keren nog veel meer mensen in touw om de steen te bemachtigen. Na het succes van Lock, Stock and Two Smoking Barrels was iedereen erg benieuwd naar regisseur Guy Ritchies volgende productie. Zeker toen bekend werd dat Brad Pitt een rolletje zou meespelen. Ritchie had deze keer meer geld te besteden, terwijl Pitt het juist voor minder deed, maar ze bieden beiden waar voor het geld. Hoewel Snatch verrekte veel lijkt op Lock, Stock is het toch weer even anders genoeg om volop aangenaam vertier te verzekeren. Er loopt wederom een groot aantal maffe types door elkaar en een aantal dezelfde acteurs. Zo gaat Vinnie Jones, een van de sterkste troeven uit Lock, Stock, op herhaling, evenals Jason Statham en Jason Flemyng, bijna onherkenbaar als vettige zigeuner en maatje van Brad Pitt. Die laatste is nog wel herkenbaar maar zijn taalgebruik niet. In een onverstaanbare wartaal neemt hij wraak op zijn beruchte Ierse accent uit Devil's Own. Tussen alle verbazingwekkende gebeurtenissen door, zijn het de acteurs, met hun onverstoorbare pokergezichten die je het idee geven dat het nog allemaal echt kan gebeuren ook. Hoewel al deze mensen en hun afzonderlijke verhaallijnen in het begin teveel lijken te worden, weet Ritchie het met vaardige hand allemaal in goede, duidelijke banen te leiden. Met een paar rake typeringen zorgt hij er voor dat de toeschouwer de draad niet kwijtraakt en meegaat met de gebeurtenissen. Ook als ze door elkaar gaan lopen. En alsof de personages en de verhalen niet onderhoudend genoeg zijn, leeft hij zich ook helemaal uit in de montage. Op gezette tijden wordt een korte scène nog korter gemaakt door er vakkundig de schaar in te zetten, gaat de camera in slow motion of juist volle kracht vooruit, krijgen we ineens een flashback voor de kiezen of bevriest het beeld. Guy heeft het allemaal in de vingers.