L.A. Confidential

VERONICA SUPERGUIDE REVIEW

Ondanks de vele Oscarnominaties werd deze waanzinnig goede misdaadfilm toch voorbijgestoomd door Titanic. De twee Oscars die L.A. Confidential wél in de wacht sleepte, voor beste scenario en beste vrouwelijke bijrol (Basinger), zijn toch op te vatten als een erkenning voor een van de beste films van 1997, door de pers bejubeld maar door het grote publiek een beetje in de steek gelaten. Misschien is dat te wijten aan het behoorlijk complexe verhaal, waar je continu je aandacht bij moet houden. In het verrotte politiecorps van het L.A. van de jaren '50 worden drie zeer verschillende agenten gevolgd. Spacey is een echte showbizzfiguur, dat het leveren van adviezen aan een tv-serie belangrijker vindt dan zijn echte politiewerk. Crowe is de dommekracht, die de wet regelmatig overtreedt, zeker als hij moet optreden tegen mannen die vrouwen misbruiken of mishandelen. Jong broekie Pearce is even ambitieus als idealistisch. Het drietal raakt bij een op het oog routinezaakje verstrikt in een duister web van intriges. Iets waar roddeljournalist DeVito trouwens meer van weet. Ontzagwekkend goed spel van de hoofdrolspelers, waaronder opvallend genoeg twee Australiërs: Crowe en Pearce, en Basinger als een op filmster Veronica Lake gemodelleerd hoertje. Een moderne en keiharde film noir die meer dan eens vergeleken werd met de klassieker Chinatown, een vergelijking die L.A. Confidential best kan doorstaan. Behalve het fantastische maar onmogelijk na te vertellen scenario van Brian Helgeland en regisseur Hanson valt ook de fraaie vormgeving op: de look van de film werd gebaseerd op nostalgische ansichtkaarten van L.A. uit de jaren '50. Een indrukwekkende en adequate verfilming van de gelijknamige roman van hard boiled-auteur James Ellroy.